Wim Heemskerk toch geen held, LSG 2 gedegradeerd

Het seizoen begon vol ambitie. Met vier ervaren rotten aangevuld met vier jonge honden en de luxe van een non-playing captain zou LSG 2 bovenin de tweede klasse mee gaan draaien en wellicht een gooi gaan doen naar het kampioenschap. De start was stroef met een gelijkspel en ook daarna sprokkelde het team mondjesmaat punten. Matchpunten wel te verstaan, bordpunten waren er genoeg.Na 8 van de 9 ronden stond LSG 2 op een zevende plek en was er nog steeds een kans op degradatie. Amersfoort stond een matchpunt en een sloot bordpunten achter en zou tegen het nog puntloze en reeds gedegradeerde Groninger Combinatie 3 vrijwel zeker 2 matchpunten pakken. Een 4-4 van de onzen zou dus zeker handhaving betekenen. Ook een nederlaag van ons, zou niet fataal hoeven te zijn. In Noord-Holland speelde de andere degradatiekandidaat Kennemer Combinatie 2 de derby tegen De Waagtoren. Kennemer had vooraf een matchpunt minder en zou bij verlies onder ons blijven. Bij een gelijkspel van Kennemer volstond een nederlaag met 5-3 omdat we dan in match- en bordpunten gelijk zouden staan en nederlaag aan bord 6 (bord 7 en 8 waren remise) in het onderlinge duel in ons voordeel was. Ja, lees die zin nog maar een keer over…

Maar zover wilden we het niet laten komen. Voor onze 3 uitvallers (waarbij een stevige aderlating was dat onze topscorer Eelco al op vakantie was), hadden we 3 prima invallers: supersub Wim Heemskerk, die de laatste ronden al goed op dreef was voor het team en kopman Vincent Fructuoso en topscorer Chris Roosendaal uit LSG 3. Besloten werd om een aantal wit-spelers hun favoriete kleur te geven en Marcel vrijuit te laten spelen op bord 1.

Vanaf begin was duidelijk dat dit een spannende wedstrijd zou worden. Chris Roosendaal verloor een pion en net toen hij actief tegenspel leek te kregen, pakte Ad van den Berg prima door en verloor Chris een stuk en de partij. Maar inmiddels waren we met name op de laatste drie borden zo goed bezig dat Stefan besloot geen risico’s te nemen en in iets mindere stand remise aan te bieden. En een prima spelende Wim Heemskerk voerde in zijn welbekende stijl de druk verder op en bracht de gelijkmaker op het scorebord!

Het volgende punt van Justin diende zich aan. Hij verrekende zich echter bij een in zijn ogen winnende combinatie en eindigde toen in een ongelijk lopereindspel met twee pionnen meer. Dat was nog steeds gewonnen maar Justin wist helaas het juiste plan (vrijpionnen zo ver mogelijk uit elkaar!) niet te vinden. Remise en een tegenvaller. Inmiddels was ook Vincent aan bord 8 tegen Ben de Leur geëindigd en wel met een teleurstellende nederlaag. Vincent kreeg een variant op het bord die hij goed kende. De kwaliteit werd volgens het boekje geofferd en daarna teruggewonnen. De Leur verdedigde zich echter zeer hardnekkig in een eindspel met pion minder en plotseling moest Vincent voor remise werken en kon hij zelfs de zwarte vrijpionnen ondersteund door het paard niet meer tegenhouden.

Rond deze tijd kwam het bericht van onze mol Arthur Pijpers dat concurrent Kennemer Combinatie gewonnen had en wij dus 4-4 moesten spelen. Dat ging lastig worden…Marcel vocht op het kopbord als een leeuw, leek gedrukt uit de opening te komen maar kreeg een mooi sterk veld voor een paard op f4. Het was chaos en lastig te beoordelen met vier actieve paarden op het bord. Even leek de vrije witte d-pion de beslissing te brengen maar Marcel verdedigde prima en via een zetherhaling werd het remise.

De last lag nu volledig op de schouders van de ervaren rotten Ketel en Van Wissen waarbij uit de stellingen wel duidelijk was dat er een wondertje nodig was voor de 4-4. Michiel kwam goed uit de opening en kreeg ook met gereduceerd materiaal een koningsaanval. Helaas sloeg deze niet door en dat kostte een pion. De zwarte stelling was echter zo passief dat Michiel nog steeds de beste kansen leek te hebben. Helaas zat er echt niet meer in dan een zetherhaling.

De nederlaag stond inmiddels vast, want Raoul stond verloren. Vanuit de opening had hij een mooie stelling. Stukwinst durfde hij niet aan, te riskant met oog op het tegenspel en wellicht op dat moment terecht want hij bleef mooi staan. Helaas gaf hij tamelijk onnodig een pion weg waarna Jeffrey van Vliet het overnam met twee lopers in een open stelling tegen de witte koning. De zwarte b-pion liep door naar dame waarmee een 5-3 nederlaag een feit was. ’s Avonds aan de dis waar zelfs de meest simpele telefoon met schaakprogramma binnen enkele seconden de gemiste kansen aan het licht bracht, werd duidelijk dat ook de laatste strohalm door onze vingers was geglipt, Amersfoort had uiteraard gewonnen van Groningen 3.

De nederlaag is exemplarisch voor dit seizoen. Aan de onderste borden werden onvoldoende kansen benut. Basisspelers Justin, Alexander, Gerrie en Marcel waren matig op dreef met TPR’s van in de 1900. Michiel en Raoul waren te wisselvallig en lieten met name ook in cruciale wedstrijden punten liggen. Eelco en Stefan deden wat er van hen verwacht mocht worden en met ratings van rond 2300 levert dat elke wedstrijd flink wat punten op. Beiden bleven ook ongeslagen. Ook invallers hadden het vaak zwaar aan de onderste borden in de tweede klasse, waar toch taaie tegenstand zit. Maar twee keer op rij als team degraderen, eigenlijk kan dat gewoon niet!

Graag had ik hier geschreven hoe Wim Heemskerk als superinvaller het team in de laatste ronden in veiligheid loodste. Hoe hij met zijn ragfijne, gezonde positiespel zijn partijen opzette. Hoe hij ervoor zorgde dat alle stukken meedoen in het edele spel en de ogenschijnlijk eenvoudige combinaties zich dan vanzelf aandienen. Hoe hij een inspiratiebron werd voor de jonge honden die gretig aan zijn lippen hingen hoe hij na afloop een eindspel tot in alle finesses analyseerde in heldere didactisch verantwoorde zinnen.

De rauwe werkelijkheid is dat LSG 2 volgend seizoen in de derde klasse KNSB mag gaan proberen kampi…ehh laten we eens beginnen met degradatie te ontlopen.