Uitslagen ronde 7 intern

Een beetje telleurgesteld zijn we wel hoor. Doen we het hier nou allemaal voor? De mensen die voor het licht zorgen, de catering, de logistiek, de make-up, het vervoer, onderdak, de financien, etc etc, ze kwamen allen spoedig na de ronde bijeen. Gaan we ingrijpen of laten we het nog even zo? Na lang beraad is voor u het goede nieuws dat we het zo laten, maar wees gewaarschuwd!! Vier remises in 1 ronde … laat het niet nog eens gebeuren!

Het paardeindspel tussen Jonathan Faydi en Wim Zwinkels was een aardige. Wim had een pion meer. Een algemene schaakwet zegt dat eindspelen met paard en pionnen te vergelijken zijn met eindspelen met alleen pionnen: wie er doorgaans meer heeft wint. Het mooie aan schaakwetten overigens is dat net als met normale wetten het maar de vraag is of iedereen zich eraan houdt. Wim en Jonathan niet in ieder geval, want door steeds 1 tegen 1 pion te ruilen, bereikte Jonathan uiteindelijk het moment dat zijn paard de laatste pion zou kunnen gaan opeten. Goed, dan resteert een stelling met koning tegen koning + paard en dat kunnen mensen niet winnen. Al zal het een kwestie van tijd zijn voordat een supercomputer wel iets vindt.

Rob Uittenbogaard had moeten winnen van Michael Kubbenga. Een hmw-tje (een had-moeten-winnen) in het schaken is een veelvoorkomend fenomeen. In menig schaakpartij heeft elke speler kansen. Het gaat met name om de balans in de kansen. Sta je de hele tijd goed tot gewonnen en was er even 1 moment dat de tegenstander de balans om kon draaien, of was het een grote chaos waar per 2 zetten de ander weer favoriet is? Dit was een zeer terechte hmw-tje, want Rob had Michael helemaal liggen. Maar ook dan kan een schaker, met zijn tenen bijvoorbeeld, nog stukken verzetten en helaas voor Rob wist Michael toch op enig moment het spel te keren. En ja, als je dan niet doorhebt dat je opeens met een andere kleur speelt en een totaal verloren stelling voor je neus hebt, ja, dan verlies je.

Bart van den Bosse hield lang stand tegen Wim Heemschurch. Wim had een stuk meer en 2 pionnen minder. De witte pionnen van Bart stonden zo slecht nog niet en de winstweg was geen opgelegde weg. Op enig moment begon een derde speler zich met het duel te bemoeien. Tinus Eitnoot. Hij zorgde ervoor dat de zetten wat minder nauwkeurig werden en Bart kon geen manier vinden om een vesting op te bouwen. Die was er denk ik ook niet, maar met wat hulp van je tegenstander kunnen er in het schaken de meest wonderlijke vestingen gebouwd worden. Maar weinig mensen weten dat op deze manier de Eifeltoren is ontstaan. Echt.

De stand na ronde 7 treft u hier aan. Door het bekerduel nam Jan-Willem de koppositie over en liet Arthur een gaatje vallen. Er dreigen play-offs!

Uitslagen ronde 7