Titelprolongatie voor LSG IntelliMagic definitief uit zicht
We begonnen er al een beetje aan te wennen: belangrijke wedstrijden worden toch wel gewonnen als het echt om gaat. LSG1 kreeg echter al een keer een stevig signaal tijdens de wedstrijd tegen En Passant dat het dit jaar wel eens anders zou kunnen gaan lopen. En tijdens de voorbesprekingen beseften we al we het erg lastig zouden gaan krijgen tegen AMEVO Apeldoorn. [Verslag door Michiel Bosman]
De complottheoretici zagen hier overduidelijk de hand in van Giri. Allereerst kaapte hij onze sterke speler Jan Smeets weg door hem te vragen om secondant te worden. Hierdoor kon Erwin l’Ami wel meespelen tegen ons. Vervolgens schakelde hij zichzelf uit op het juiste tijdstip tijdens de FIDE Grand Prix waardoor Jan niet meer op tijd terug kon komen.
Gelukkig hadden we een nog een geheim wapen in de vorm van een nieuw lid, niet minder dan ons lid van verdienste Rudy van Wessel. Op papier was dit niet voldoende. We hadden al verwacht dat Apeldoorn een redelijk vaste speler zou opofferen voor een extra GM. Daarom hadden we onze vaste troeven weer een mooi wit (Pijpers, Bosman, Van Haastert) of zwart (De Jong, Van der Werf) bord gegeven. Deze vijf borden moesten gaan voor drie punten, daarna moest iemand nog winnen van Van de Oudeweetering, Lammens of Rijnaarts en moesten de overige vier borden te zorgen 2 punten, zodat er nog een marge was als het ergens zou “tegenzitten”. En met onze 2 GM’s zou dat tot de mogelijkheden moeten behoren.
De opstelling van Apeldoorn was relatief gunstig, omdat alleen Lammens (wel mee om de spanning te voelen) was opgeofferd voor GM Fier. De opstelling was echter niet helemaal conform planning. Wij telden maar 2 borden met ratingoverwicht (Jens, Van Haastert), en drie borden die ongeveer gelijk waren (Willemze, Bosman, Schoppen). Bij de overige borden hadden we minimaal 50 punten minder. Het moest nu dus echt gaan meezitten, wilde dit niet de doorslag gaan geven.
De eerste die klaar was, kan worden gegokt: die moet namelijk het verslag schrijven. En aangezien ik vaak juist als een van de laatsten klaar ben, kan dit verfrissend uitwerken op mijn spel. Gelukkig overkomt mij dat elk jaar een keer. Ik had mijzelf goed voorbereid op onder meer Merijn van Delft, maar in essentie had hij zich beter voorbereid. Ik koos daarom al snel een onschuldige afslag die ik een maand geleden nog goed had bekeken. Tijdens en na de partij dacht ik dat ik iets had gemist dat mij ergens een plezierig plusje had kunnen bezorgen, maar de computer maakte hier snel een eind aan. Enfin, gelukkig heb ik nog een paar andere zaken op de plank liggen.
Van Haastert was niet lang daarna klaar. Het leek een partij uit een stuk waarmee hij de schoonheidsprijs zou gaan ophalen. Vooral het matbeeld met Td8! is een lust voor het oog. Edwin laat zien dat het ook anders had kunnen lopen. Niettemin een stevige kandidaat als ik soms andere partijen zie waaraan de prijs wordt toegekend. Tot dit moment lag LSG op schema.
Daarna trok Jens het niet langer en speelde remise. De variant die Jelmer speelde, was voor mij in de jeugd ooit eens de reden om met wit te stoppen met de 2. c3 Siciliaans. Na 35 jaar hoefde het oordeel nog steeds niet te worden veranderd. Voor ons wel jammer, omdat we vooraf erop hadden gerekend dat we een punt nodig zouden hebben tegen Arthur van de Oudeweetering. Maar Arthur werkt tegen ons wel vaker niet mee. De marge was hiermee weg.
Pijpers kon helaas daarna opgeven. Met wit verliezen doen natuurlijk pijn, ook al is het tegen Fier. En met name omdat Arthur kort na de opening een uitgelezen Arthur-kans miste om snel te winnen (Arthur gaf aan dat hij had na Lh4, Pf6+ had gemist). Daarna moest veel tijd gebruiken om een verdediging te vinden tegen een stukoffer van Alexander dat niet meer had mogen op leveren dan een gelijke stand. Begrijpelijk dat hij de verdediging niet vond, maar wel erg jammer. Arthur is nog in de race voor zijn gedroomde laatste GM-norm, maar het kan ook zomaar een nachtmerrieseizoen worden waarin hij door 2 missers zowel zijn kans mist in België als in Nederland. Gelukkig zit hij er dicht bij, dus zo lang hij er niet te veel mee bezig is, komt de titel toch wel (in ieder geval eerder dan de IM-titel van auteurs dezes).
Robin kwam daarna groggy de bar inlopen. Tegen Max Warmerdam had hij in essentie de hele partij moeten vechten: eerst tegen de klap opvangen van een superieure voorbereiding en daarna bij elke zet nadenken of de stelling niet in elkaar zou vallen en nog op kon staan. Met al snel een half uur tot drie kwartier minder op klok is dat tegen een speler van het niveau van Max geen sinecure. En dat bleek ook. Zoals een voormalige 2700 speler zou zeggen: verloren in de opening.
Van Wessel liet daarna zien dat hij weer zin heeft om lekker te schaken, hoewel je dat niet zou zeggen met het London-systeem. Als extra motivatie krijg hij ongeveer het punt cadeau door één verkeerde tussenzet/ruil van Stefan Kuipers. Rudy ging er vervolgens helemaal doorheen in tijdnood.
Schoppen had weer eens een middag dat de tegenstander niet wil meewerken. Beerdsen had met wit weer een slap variantje uit de kast gehaald en hoe Casper ook probeerde er iets van te maken, Thomas koos voor de veilige neutraliserende actie.
Van der Werf speelde tegen l’Ami de Benoni. Erwin pakte het aan met het Lf4-systeem dat hij al jaren speelt en volgens mij is dat niet ten onrechte. Zwart moet erg oppassen en hopen op een tegenkans. Maar dat is precies waarom zwartspelers deze opening spelen, zo lijkt het wel. Enfin, beide spelers waren niet op alle momenten even scherp, ook niet bij de omschakeling van verdediging naar aanval (en vice versa) en de partij eindigde in remise.
Daarmee was het nog spannend 4-4 en hing alles af van Willemze en De Jong. Thomas was met een mooie plus uit de opening gekomen tegen Zwirs, maar vergat even zijn kans op structureel voordeel mee te pakken. Daarna leek de partij in remise te verzanden. Maar aangezien Jan-Willem tegen Pruijssers een kwal tegen compensatie voor was komen te staan, was er nog alle hoop op een onverwachte kleine overwinning. Zou het dan toch weer net op tijd bij LSG meezitten?
Het liep anders. Waar Thomas meestal heel scherp is in het meepakken van aanvallende kansen, verprutste hij dit keer helaas een remise toreneindspel door vakkundig de defensieve kansen te veronachtzamen.
Het hoogst haalbare was derhalve 5-5. En Jan-Willem was goed bezig om dit voor elkaar te krijgen. Met een intuïtieve 40 e zet, kwam hij helemaal los. Nog steeds niet voldoende voor de winst bij correct spel van Roeland, maar de batterij van Roeland bleek zaterdag wat sneller leeg te lopen. Het zou kunnen zijn dat hier een reden voor was; laten we in ieder geval hopen dat niet iemand ergens last van gaat krijgen de komende week. Jan-Willem kon ergens de winst oppakken, zag het helaas niet en zo forceerden beiden zich naar een remise.
Dus hoewel we wel hadden verwacht dat we het niet zouden redden, hadden we toch zo onze kansen zaterdag. Het geluk zat mee met het dit jaar sterkere Apeldoorn. Apeldoorn en Charlois Europoort gaat onderling uitmaken wie de titel van ons overneemt. LSG 1 gaat zich kwalificeren voor de Europacup.
Jammer, volgend jaar dan maar weer…
Zit er een foutje in de partijnotatie van Bosman – Van Delft? Ik probeer deze partij na te spelen, maar hij gaat niet verder na 21…Re7.
Dit was ook de laatste zet van de partij Eric.