Schaken aan de Adriatische Zee
“Dat toernooi ziet er bijzonder goed uit! Jammer dat ik er niet bij kan zijn!” Aldus Jan-Willem toen ik hem vertelde dat ik het open toernooi in Salinello, Italië wou spelen. Salinello is een klein vakantiedorpje in de regio Abruzzo, ten noorden van Pescara aan de Adriatische zee gelegen. In mei zijn er nog weinig mensen en dus was het de ideale gelegenheid om een schaaktoernooi te organiseren.
Arthur was wel in staat om mee te gaan en samen vertrokken we op pinkstermaandag vanuit Schiphol ten zuiden. Dat liep niet zonder tegenslag af. Ten eerste moesten we vanwege een staking op de Italiaanse luchthavens twee dagen van tevoren onze vluchten wijzigen. We vertrokken nu s’avonds in plaats van s’ochtends. Stiekem was ik er blij mee, want op de vooravond was het lustrumgala van mijn voetbalclub en schoten behoorlijk wat biertjes mijn keelgat naar beneden. Ten tweede bleek onze vlucht al bij vertrek vertraagd en misten we onze overstap in Rome. Hoewel dit makkelijk te voorzien was, was de organisatie bij Alitalia vrij chaotisch en rampzalig. Eindelijk arriveerde een bus die de gestrande passagiers naar een hotel vervoerde. De volgende ochtend werd weer vervoer geregeld, maar hoewel onze vlucht pas om 10:10 zou vertrekken, was de laatste bus al om 7:30! Mensen die me kennen weten dat ik dat niet grappig vind, en OV was geen aantrekkelijk alternatief.
Afijn, de koffie op Fiumicino (de luchthaven van Rome) was goed en je kon er een Gazzetta dello Sport kopen, maar opnieuw een uur vertraging voor de vlucht vonden we allebei wat minder. In Pescara aangekomen volstond een combinatie van bus, trein en taxi om bij onze eindbestemming te komen. Het regende. De stopcontacten pasten niet bij onze computers. En de lakens in de bedden waren klaarblijkelijk voor mensen van niet meer dan 1,65m bedoeld. We dachten dat het handdoeken waren. Maar voor de rest was alles prima. Het eten in het restaurant van het vakantiedorp was prima te doen en de lekkere huiswijn (halve liter Trebbiano/Montepulciano 3 €) was ook een meevaller.
De volgende dag liepen we door de regen het meest dichtbije dorp binnen om een adapter en wat eten te kopen. Dit lukte na een kleine Odyssee met vragen in een tiental winkels. Ondertussen leerde Arthur met behulp van borden langs de weg iets Italiaans. (Je moet iets teruggeven voor al het secondantenwerk.) Uiteindelijk kochten we alles wat we nodig hadden—met uitzondering van een aansteker voor ons gasfornuis. Gelukkig waren de animateurs zo vriendelijk om even eentje te lenen.
De speelvoorwaarden in de toernooizaal (in het “centro commerciale” van het vakantiedorp) waren goed: ruime afstand tussen de borden, een grote zaal met goede verlichting en voldoende analyseruimte beneden aan de bar. Een ideaal vakantietoernooi. Onder de deelnemers waren er ook jonge, aantrekkelijke dames die ondanks het tegenvallende weer nauwelijks kleren droegen. Zij compenseerden dat met ietswat dubieuze schaaktitels (WIM, WFM), die me op het moment laten wachten waar de FIDE een NGM titel invoert om schaken in Afrika populairder te maken. Desalniettemin konden sommigen van hen wel degelijk konden spelen, zoals tijdens de eerste rondes bleek.
Op de borden ging het als volgt. De eerste ronde wonnen we allebei soepel. In de tweede ronde bereikte ik (weer eens) nauwelijks voordeel tegen Skandinavisch met 3. …Dd6, maar in het middenspel liet mijn tegenstander een tactisch trucje toe (19. Pe6:!, 20. c6!). Dat won geen materiaal, maar leidde wel tot een positionele droomstelling, die ik kon verzilveren. Arthur moest het al met GM Alon Greenfeld opnemen en was door de openingskeuze van zijn tegenstander lichtelijk verrast. Vandaar koos hij heel professioneel voor een variant die tot een remiseachtig eindspel leidt (11. e5), waar wit echter nog iets kan proberen. Jammer genoeg verdedigde zijn tegenstander nauwkeurig en was het remise een feit.
Bij de dubbele ronde was de zon naar voren gekomen en scheen hij ook over onze borden. Ik moest met zwart tegen Greenfeld (naar beneden ingedeeld) en we kregen een QGA met 3. e4 e5 op het bord. Omdat ik alle analyses uit de laatste training vergeten was en ook mijn tegenstander improviseerde, waren we na twee uur spelen niet verder dan zet twaalf. Daarna greep Greenfeld echter mis en hield ik een gezonde meerpion over. De stelling was iets later makkelijk gewonnen en dat was ook het eindresultaat, maar de conversie van het voordeel had wel beter gekund (32. …h6!, 35. …De7/h6!, 39. …d3+!). Arthur speelde tegen GM Jacek Stopa, die hij in Deizisau overtuigend versloeg. Deze keer behandelde zijn tegenstander de opening iets beter (het was een wilde partij met 1. Pf3 d5 2. c4 d4 3. b4), maar Stopa miste de winst in het dubbele toreneindspel en Arthur keepte het daarna netjes remise.
In de middag speelde ik, opnieuw met zwart, tegen de man van de y-grecs, GM Daniyyl Dvirnyy (dit soort spelrampen krijg je als je als Rus in Italië gaat naturaliseren). Hij had in de ochtend een zware partij gewonnen en deed geen echte pogingen tot winst. Remise na 18 zetten. Arthur speelde tegen mijn tegenstander uit de tweede ronde, maar het lukte hem niet zijn creatieve openingsbehandeling af te straffen (1. e4 b6 2. d4 Lb7 3. Ld3 g6 4. f4 f5!?). Ook deze partij eindigde in een weinig spectaculaire remise.
Op dit moment staan we dus goed in de race, en lijkt ook het weer steeds meer op Italië in de zomer. Ook de winnaar van de caffè-competitie (de strandbar van het complex) is inmiddels bekend. Vandaag neem ik het op met GM Nikita Maiorov, de #2 van het veld. Arthur mag ondertussen proberen met zwart van een van de talrijke breezersletjes te winnen. Wordt vervolgd!
Jan Sprenger
Hé gek, als ik breezersletje – pijpers intyp kom ik op een hele andere website terecht.
Jan, weer een mooi verslag. Nette herstelremise tegen Korneev en ook goed dat Arthur weer een puntje heeft gepakt. Nog even overleven tegen Stopa en dan komen de kansen vanzelf! Geniet er van en succes allebei!
Arthur heeft zich na de onfortuinlijke nederlaag in de vierde ronde weer hersteld. Na 8 ronden heeft hij 5 punten met een positieve TPR van 2453 en W-We van +0.35.
Ook Jan blijft het goed doen. Hij heeft 5½ uit 8, TPR 2565, W-We +0.8.
Ah, ik zie dat de laatste ronde ook al is gespeeld en dat Jan en Arthur allebei een remise aan het score hebben toegevoegd.
Jan is daarmee op een totaalscore van 6 uit 9 gekomen, terwijl Arthur heeft 5½ uit 9 behaald. Voor beiden een prima resultaat!
Heren, van harte gefeliciteerd met de goede scores en de Elo-winst.