Ruud Dobbelaar overleden – uitvaart maandag
Eerder vandaag bereikte mij het droeve nieuws dat Ruud Dobbelaar dit weekend volkomen onverwacht is overleden. Ruud was 66 en had nog een heel leven voor zich.
De uitvaart vindt plaats op maandag 9 mei rond het middaguur in Leiden en Oegstgeest. Iedereen is welkom de uitvaart bij te wonen. Indien je dit wilt, laat dit per mail aan mij weten via lsg-voorzitter[at]lsg-leiden.nl, dan stuur ik je de details.
Ruud was al heel lang lid van LSG. Niet altijd even actief, maar juist de laatste jaren was hij weer veelvuldig op de clubavond te vinden. Ruud werd in 1969 lid en was sindsdien met kleine onderbrekingen steeds lid van ons illuster genootschap.
In de jaren 70 was hij beslist ook een sterke schaker. Zo werd hij in 1978 en ’79 kampioen van de Leidse Schaakbond. In die tijd was hij ook een fervent doorgeefschaker. In 1974 en ’75 werd hij in die discipline met Charles Kuijpers Nederlands Kampioen en later in 1979 herhaalde hij dat nog een keer met Folkert-Jan Geertsma. Op de afbeelding hiernaast zie je Ruud links voor op een tekening van Herman Nauta.
Ruud was altijd te laat, overal. Ik herinner mij dat ik begin jaren 90 teamleider was en steeds probeerde de aanvang van de wedstrijd op te houden, net zo lang totdat Ruud er was. En dan de verbaasde blik op zijn gezicht: waren we nog niet begonnen?
Ik herinner mij zijn afstudeerfeest in Boerhaave. Want hoewel Ruud 15 jaar ouder is dan ik, vond dat plaats toen ik al studeerde. Ruud was wat je noemt een eeuwige student.
Zo zeg. Dat is schrikken. Mooie vent. Met hem gewerkt bij de Leidse Courant. Zag hem niet meer zo vaak, maar het was altijd ok als we elkaar wel weer eens zagen.
Het bericht kwam bij mij als een mokerslag binnen. Ik ken Ruud al sinds de lagere school, waar we de laatste jaren naast elkaar zaten. Een week geleden won hij nog in de wedstrijd van het vierde tegen Erasmus en wilde hij er in de laatste wedstrijd nog een keer vol tegen aan gaan in de hoop degradatie van het vierde te voorkomen. Na afloop van de wedstrijd tegen Erasmus hebben we aan de bar in het Denksportcentrum nog wat herinneringen opgehaald. Kortom ik had geen idee dat er iets mis zou zijn met zijn gezondheid. Ik ga Ruud zeker missen
Dit vreselijke bericht raakt mij ten diepste. Ruud en ik vormden jarenlang een harmonieus team in het doorgeefschaak, en we behaalden mooie resultaten.
Maar veel belangrijker: Ruud had een gouden hart en was zeer plezierig in de omgang.
Na mijn vertrek uit Leiden in 1986 heb ik Ruud, voor zover ik me herinner niet meer gezien.
En dat betreur ik nu zeer.
Ruud, het was een genoegen je te hebben gekend als schaakvriend!
Wat een verschrikkelijk bericht zeg. Nog maar 1,5 week geleden had ik hem voor het laatst gesproken. Niets wees erop dat dat de laatste keer zou zijn. Rust zacht Ruud.
Rond 1969 heb ik Ruud bij Palamedes voor het eerst ontmoet. Altijd goedlachs en welgemutst. Het vriendenclub van Palamedes werd in 1970 lid van het illustere gezelschap en vulde het 6e LSG team, dat ook meteen kampioen werd. Het begin van een lange historie van het ‘dreamteam’, dat helaas steeds kleiner wordt.
Ruud zag sporadisch bij het Noteboom toernooi, en dat was telkens weer een leuke bijeenkomst. Ik zal hem missen.
Sjonge, dit bericht kwam bij ons als een mokerslag binnen! We gaan hem heel erg missen en we werkten nog altijd samen. Tijdens de laatste knsb wedstrijd heb ik nog een koffieafspraak gemaakt en wat fijn dat hij die laatste partij nog won. Realiseer je echter wel dat we allemaal mensen van een dag zijn. Rust zacht Ruud, where ever you are..!
Beste Ruud, ik ken je al bijna vier decennia. Heb je vaak aan de telefoon gehad, soms 2 maanden niet, dan weer drie keer in de week.Vaak met je op vakantie geweest. Ruud kwam idd vaak te laat,maar daar hield ik rekening mee, leuk of niet. Het bericht van Joop Piket sloeg bij mij in als een bom. Wat ga ik je missen. Rust zacht, goede vriend!
Heb Ruud in 1969 leren kennen op LSG en veel, vaak spannende, partijen tegen hem gespeeld. Leerde hem weer kennen toen hij jaarlijks in weekenden snelschaaktoernooien ging organiseren in cafés zoals het ‘Huis met de bijlen’ en het Snookercafé in de Herenstraat. Die laatste zou om zeg 14 uur beginnen – waarvoor bijv. Alexander Münninghoff helemaal uit Den Haag bezweet kwam aangefietst om op tijd te zijn. Vervolgens hebben we toen ca. 2 uur – zonder Ruud – geborreld; hij kwam pas met zijn borden, stukken en klokken om 16 uur. We zijn toen om 16:30 begonnen en om 18:30 trakteerde Ruud ons allen op een pizza. Met het toernooi waren we toen halverwege. Het was – achteraf gezien – de leukste die ik ooit heb meegemaakt en Ruud ging na afloop op de schouders.
Ook ik zal hem missen,
Huid Nieuwland.
Ik heb het genoegen gekend om de laatste jaren met Ruud in verschillende teams te spelen, dit jaar in LSG C en LSG 4. Behalve zijn hartelijkheid, zijn te laat komen en zijn achter het bord genuttigde take away maaltijden zal ik ook onze gesprekken over fietsen missen. Zijn ogen lichtten altijd op wanneer de racefiets of mountainbike ter sprake kwam. Ruud kon behalve goed schaken ook erg hard fietsen en hij zat vol met verhalen. Wat ik niet wist maar online vond is dat hij in 2006 (op 50 jarige leeftijd tussen de jonkies in de A-categorie) tijdens het NK wielrennen voor journalisten nog een verdienstelijke 12e plaats behaalde.
Net als Tjeerd ken ik Ruud van de Leidse Courant, in de tachtiger jaren. Als hij de redactie opkwam, kwam een wervelwind van goedlachsheid, goede manieren en energie binnen.