Evil Death 2.0 – een voorbeeld voor ons allen

Jaren geleden besloten enkele vrienden om te werken aan mijn opvoeding. Het moest maar eens uit zijn met dat duffe houtjes-schuif-spelletje, het werd tijd om te switchen naar echte games, videogames. En dus zetten ze me achter een computer en lieten ze me kennismaken met de wereld van Red Sonja.

Plotseling zat ik in een café, alleen aan een tafeltje. Met achter me de mannen aan de bar, en voor me een dubbele whisky. En toen klonk er een stem: “Hallo lieverd. Zullen we samen wat gaan drinken?”

Daar stond ze. Hemelsblauwe ogen, een stralend witte lach en golvende blonde haren tot haar spijkerbroek.

Ik stotterde een vaag antwoord, en klikte doelloos met mijn muis. En toen… sloeg haar stemming bliksemsnel om. Ze haalde uit, eerst met haar linkerarm, toen met haar rechterbeen en vervolgens met een baseballknuppel, die ze blijkbaar altijd bij zich had.

Het scherm vulde zich met bloed, mijn bloed. En daar verscheen – tussen de rode druppels – een mededeling in zwarte horrorletters:

YOU ARE DEAD.

En gelijk daaroverheen:

YOU LOSE.

Red Sonja – ik snapte hem nu. Maar mijn vrienden begrepen er niets van: “Waarom schoot je haar niet dood?”

Ik had er nog niet over nagedacht. “Nou”, mompelde ik. “Een leuke vrouw wil samen wat gaan drinken. Ik dacht… we gaan eerst wat praten. Ik bedoel… doodschieten kan altijd nog.”

Maar dat vonden mijn vrienden een zwak verhaal. Typisch zo’n duffe schuiver die alleen bezig is met houtjes die niet kunnen schieten. Te soft, te nerdy. Het was duidelijk: in de wereld van rode Sonja was er voor schakers geen plaats.

Evil Death 2.0
Maar daarmee deden mijn vrienden ons onrecht. Want laatst kwam ik er een tegen, een online-schaker met precies die Red-Sonja-mindset. Zijn naam  was Evil Death 2.0. Hij had een online rating van 2300, een profielfoto met een tank en een vlammenwerper, en hij begroette me met de volgende chattekst: “You are a sucker. I am going to completely annihilate you.”

Inderdaad, de eerst partij was hij goed bezig.

Ik heb met wit wat pionnen gewonnen – maar hier begon ik te vermoeden dat dit zich tegen me zou keren. En inderdaad: 18…, Te5:! 19. De5: Da1:+ 20. Kd2: Lc3:+ 21. Dc3: Pe4+ en ik gaf op.

“Well played”, chatte ik, want mannen met tanks moet je te vriend houden. Maar Evil Death wilde er niets van weten: “Don’t you dare talking to me! You are a pathetic loser!”

Oké, die zat. We deden nog een potje. En verrassend genoeg ging het nu een heel stuk beter.

Wit heeft net zijn Toren op e2 verdedigd met 26. Dd3 – en dat bracht me op een idee: 26…, Tb3:! Na 27. Db3:, komt 27…, De2:, met een dubbele aanval op g2 en e4. Dus koos wit voor 27. Tb3:, maar dat leidde tot iets soortgelijks: 27…, Ta1+ 28. Tb1, Tb1:+ 29. Db1: De2: en mat. Oké, het was niet al te moeilijk. Maar het is toch leuk om het uit te voeren, vooral tegen Evil Death 2.0.

Even bleef het stil. Maar toen kwam hij met een eerste reactie: “I will report you! You are a filthy cheater!”

Van een pathetic loser naar een filthy cheater – dat leek me vooruitgang. Maar nog verheugender was: mijn vrienden hadden het mis. Er zijn wel degelijk schakers met het juiste pittigheidsgehalte. Het lijkt me een perfecte Tinder-match: Red Sonja en Evil Death 2.0.

Ik hoop alleen dat ze niet te veel kinderen krijgen.