Promoveren doe je met zijn zevenen!

Promoveren doe je met zijn zevenen!; vrij vertaald naar Peter Passenier, die om 12:59 uur aangaf dat bord 8 er niet toe deed, want afvalt en daarmee jolig verwees naar de bittere bekernederlaag van LSG eerder. (Verslag door Reinier Feiner)

Hoewel ik ‘the chosen one’ was om het verslag te schrijven had Peter in no time zijn eigen verslag van zijn eigen falen beschreven als boetedoening op onze site. Mooi verslag en typisch Peter, maar geen woord over het team waarbinnen hij zijn partij speelde. Alsof ie bij 12-12 de match Karpov- Kasparov verloor beschrijft hij zijn waarom. Lopend langs zijn bord zag ik hem Df2 doen (zie hieronder); niet zo des ‘Peters, Df2? Verstandsverbijstering, wanen i.v.m. opkomende griep, poging/voorstel tot matchfixing of hoogmoed? Niks voor Peter, die toch (terecht!) doorgaat voor de aardigste der aardigen:

Die lul aan bord 8, dat was ik en dat was die middag dan ook mijn lot. Een lullig bord, een lullige opening, een lullige remise en een lullige tegenstander. Die laatste connotatie overigens slechts, omdat hij in strijd met de schaaketiquette handelde door, nadat hem een gratis consumptie was uitgedeeld zonder te vragen of ik ook iets wilde alleen thee voor zichzelf haalde (opgeschreven in Ik stond gewonnen…: De ongeschreven regels geschreven (2) van Bor Salp).

Toegegeven, nadien sloeg hij mijn aanbod om een drankje voor hem te halen ook af dus in die zin repareerde hij het morele deficit en mogelijk was hij net als ik niet helemaal fit, hoewel die “plet”-smoes (zie: De Lange Eeuw van RSR Ivoren Toren, p.108 KKKoster) vaker voorkwam deze ronde (Ik bediende me er ook van).

Hij zag er nogal verfomfaaid uit dus of hij had geen geld of hij was een dr. aan de UVA. Ik moet zeggen, de titels van zijn publicaties nodigen uit om er meer van te lezen, hoewel zijn publicatie ‘Einer verliert immer: Betrachtungen zu Schach und Ideologie. Turia + Kant Verlag.’ Mohnkern 2023 niet klopt. Het werd een bloedeloze remise, kennelijk omdat de lieve man uit Berlijn komt en een historische afschuw van de aanval heeft. Ik voelde mij net Franz, en dan bedoel ik niet Timmermans, maar Kafka, want ik begreep maar niet in wat voor bloedeloze stelling ik terecht was gekomen en dat de remise bij voorbaat vast stond, terwijl het er toch niet toe deed volgens Peter.

Hoe dan ook, Ich bin kein Berliner, maar Mohnkern begreep dat Feiner irgendwo van abstimmte. Inderdaad zijn mijn Weense roots wellicht de opening om een volgende keer de Berlijnse verdediging te voorkomen. Jammer eigenlijk dat ik na afloop niet inhoudelijk heb kunnen praten met Mohnkern. Hetgeen hij publiceert is zoveel interessanter dan hij op het bord liet zien. 0,5 – 0,5

Nu ik toch het verslag schrijf kan ik u bij wijze van intermezzo mooi wijzen op wat mij betreft dé literaire parel op schaakgebied voor wat betreft het beschrijven van de innerlijke uiterlijkheden van het schaakleven: De website van RSR Ivoren Toren; steengoede wedstrijdverslagen en een archief met geweldige schrijfsels en dat alles bij een verder 13-in-dozijn-club. Toegegeven, bij RSR stond mijn schaakwieg. Drie voorbeeldjes:

Klok in Klassieker kost RSR plaats in Meesterklasse (16 december)

Na onze vliegende seizoensstart werd zaterdag de sleutelwedstrijd gespeeld om de definitieve doorbraak van RSR als kampioenskandidaat te forceren. In de aanloop van het duel werden door de succescoaches wat anti-020-gevoelens aangehaald, hetgeen alleen bij Richard een averechtse werking had. Met de gebruikelijke tien minuten vertraging stapte het grootste deel van onze afvaardiging in een überlangzame trein met de paradoxale naam “Sprinter” op weg naar Station Amstel. Uiteraard werden bij het passeren van die vreselijke stinkArenA her en der wat obscene gebaren gemaakt. Om 12.59 stapten we uiteindelijk “Sportcomplex De Pijp” binnen en werden we olijk ontvangen door een goed geluimde Gerard Kool en onze eigen wedstrijdleider. Eenieder nam plaats aan de borden en verzonken vrijwel direct in gepeins. Een goed moment voor het Koningskoppel Maarten en Bart om de gezellig beloofde Albert Cuijp op te zoeken. In een verschrikkelijke kakofonie van zangerige accenten probeerden we de markt objectief te beoordelen, maar kwamen niet verder dan een wel heel slap aftreksel van ons eigen Blaak. Deze uitslag werd nog eens onderstreept toen een vadsige Amsterdammer het volgende hardop uitsprak tegen een blonde dame: ‘Hé vieze hoer, ik zou je vuistneuken!,’ Teruggekomen in de speelzaal was er nog op weinig borden duidelijkheid te bespeuren. RSR Ivoren Toren

Derde wint in Waddinxveen (14 december)

Na een slechte start van het derde in de promotieklasse (door Sliedrecht vernederd) zijn we weer terug in de race. “We kunnen weer naar boven kijken”, zoals Paul Dekker het verwoordde na afloop van de wedstrijd. De avond begon met de afmelding van Winood. Gelukkig was daar Milton, die altijd wil spelen. In een bescheiden zaal in een inmens bejaardencomplex in een wijk gevuld met louter prachtflats in Waddinxveen vond de confrontatie plaats. Werd je al niet depressief van de omgeving dan droeg de lucht die er op de w.c. en omstreken hing er wel toe bij ons vrolijke humor te vergallen. Gelukkig maakten de tegenstanders een hooop goed.

Zeeuwen niet zuinig (4 maart)

Afgelopen zaterdag stond de wedstrijd HWP-RSR op het programma. Dat de spelers meer opzagen tegen de reis naar Sluiskil dan tegen het schaken was eigenlijk wel logisch. De heenreis was met enig fortuin nog wel te doen, de terugreis zou zo een hoofdstuk kunnen zijn uit Dante’s Divina Commedia. Wat een ellende. Een busreis van het pittoresk winderige Sluiskil naar een ten behoeve van Alex Warmerdam-films gecreëerd Knooppunt Terneuzen (d.w.z. dat je kilometers over de vlakte kon kijken zonder ook maar iets bewoonbaars te zien) waar gezellig een volgende reis ons bracht langs dorpen met feërieke namen als Ovezande, ‘s-Heer Arendskinderen en Heinkenszand. Maar omdat de Capitool Reisgids Zeeland aangaf dat bij draadbreuken bij de NS een busreisje langs de stationnetjes tussen Yerseke en Bergen op Zoom een welkome visuele verrassing kon zijn kon zelfs toen het humeur niet omslaan. De waanzin van de dag bracht ons ook tot het feit dat we twee uur na vertrek hemelsbreed nog maar 25 kilometer waren verwijderd van Sluiskil. In de tussentijd hoopten we dan maar van de gelegenheid gebruik te maken door tijdens de verschillende wachttijden ergens een patatje te halen. Bijv. op het station van Goes. “Sorry de frituurbak is te klein”, zo werd ons echter medegedeeld. Misschien iets voor Hart van Nederland? “Frituur Goes kan horde mensen niet aan”?? Daarna ook nog drie kwartier rond gezworven in Bergen op Zoom, waar toevallig de McDonalds die zaterdag gesloten is. Na vele omzwervingen bleek helemaal aan het eind van onze rondgang door BoZ zich een snackbar te bevinden. Met een gemoedelijke doch Brabantse traagheid werden de bestellingen opgenomen en verwerkt. Met 4 zakken frites en andere snacks konden we nog juist de trein halen van 21.10 uur om een uur later nog de Wedstrijden kunnen te halen. O ja, er werd ook nog geschaakt: 9-1 kansloos verloren met alleen knappe halfjes voor Philip en Herbert (“maar ik ben dus nog steeds topscorer” aldus een glunderende Joost van Rosmalen). Nog deviant gedrag geconstateerd? Welzeker! Een speler die van zenuwen bijna tot bloedens toe blijft herkauwen op zijn tot builerige stompjes gevormde knokkeltjes mag zich wel eens de vraag stellen of hij zijn zenuwen niet op een andere manier kan bedwingen. Goed, volgende keer Eindhoven thuis, nieuwe ronden nieuwe kansen zullen we maar zeggen.

Terug naar waar het u en ons omgaat; hoe verging het LSG 3 verder:

Manfred voelde zich al niet heel lekker, maar dat gevoel werd niet beter door de slacht die hij moest ondergaan door ‘dat Jobava-gedoe van de tegenstander’ (0-1) waar Rene verlekkerd naar keek, omdat hij zich ergerde aan zijn eigen futloze witrepertoire (0,5-0,5). Zelf was ik onder de indruk van de kracht van Robin op bord 7. Sowieso zijn Robin en Jonathan stille krachten die het doorslaand succes van ‘de Wubbel’ onderstreepten. De Wubbel, waarvan je weet dat als hij met zwart iets op het bord krijgt dat lijkt op konings-indisch, hij gewoonweg solide een punt binnen sleept, hoewel hij volgens de computer dan een hartslagpartij schaakte . Als de laatste slag maar omhoog gaat – en dat is al het hele seizoen het geval bij de Wubbel – (die er in het verleden mentaal weleens doorheen kon zitten bij een opvolgende verliespartij en suggereerde te stoppen met schaken). Wat is het geheim van de revelatie van de Wubbel dit seizoen? Ging het uit met zijn vriendin? Kreeg hij eindelijk psychologische begeleiding na jarenlang op de wachtlijst te hebben vertoefd. Hoe dan ook, de Wubbel heeft gewoon 6 uit 6!

Maar goed, dan staat het 4 -3, maar moet Albert ‘de combinatie’ Termeulen ineens een inferieur eindspel loper-paard 3 pionnen tegen loper-paard 4 pionnen keepen in het zesde uur tegen een best wel goed spelende tegenstander terwijl hij nog moet herstellen van een sterke groep op Hoogovens. Het leek er dan ook op dat Albert met opgeheven hoofd een nul moest gaan noteren, maar de tegenstander liep toch de mist in en toen klaarde Albert de klus door in feite 2,5 punt te scoren!

4,5 -3,5 en slechts 1 matchpunt achter KC 2. Qua rating gemiddelde staan we relatief toch eigenlijk bovenaan! Ondanks bord 8 en bord 4. Met The (Not So) New Kid On The Block ‘De WUBBEL’ en zes sterke medespelers kunnen we gewoon promoveren!