Plotselinge ongelukken, over creativiteit en het benutten van structurele voordelen

Voor deze 5de ronde waren er nog heel veel kanshebbers om de 1e prijs in het Noteboom voor zich op te eisen. Met 4 spelers op 3.5 uit 4 en 11 op 3 uit 4 wordt het dringen bovenaan. Met zijn vijftienen op de finish afstormen is wellicht wat veel dus wie weet toe te slaan in ronde 5 bewijst zichzelf een enorme dienst.

Als eerste lukte dit Jan Smeets die op bord 3 soepel won tegen Rolinde den Heijer. Via de Fantasy-variant van de Caro-Kann (3.f3) ging de partij over in een Franse doorschuif structuur. Deze versie was echter wel erg gunstig voor zwart en al snel deden al Jan zijn stukken mee en kon Rolinde geen vin meer verroeren.

Den Herder – Smeets stelling na 18..h5

Zwart is reeds links op het slagveld de baas maar met zijn laatste zet 18..h5 wordt nu de rechterkant aangeschroefd. Na 19.Kf1 Lb6 20.Pe2 De3 21.d4 Lb5 22.Ke1 Lxd4 23.Tf1 Lxb2 24.Tb1 Lc3+ liep wit mat. Smeets op 4 uit 5 dus.

Ook Rick Lahaye kwam met een overwinning op 4 uit 5. Rick speelt eigenlijk altijd de Najdorf variant van het Siciliaans in allerlei soorten en maten. Volgens mij schrikt hij er zo nu en dan ook niet van terug om een dubieuze versie hiervan op het bord te brengen. Hij vertrouwt op zijn goed begrip van de stellingen. Zo ook in deze ronde tegen Jurriaan Boeren. Jurriaan is een veel speler als ik zijn Fide Rating pagina mag geloven, en is het afgelopen jaar zo’n 150 ratingpunten gestegen. Hij ging graag mee in de complicaties die Rick voor hem in petto had.

Boeren – Lahaye

Jurriaan begreep dat dit wel eens een kritieke stelling kon zijn en dacht lang na. Hij zette hier de creativiteit accelerator aan maar misschien net een tikje te veel. 17.Pxh5? was namelijk iets te veel van het goede. Na het eenvoudigere 17.Lxf4 of desnoods eerst 17.Pf5 blijft de stelling in evenwicht. Het valt daarbij wel op dat de zwarte stelling een stuk steviger staat dan dat ik in ieder geval zou denken. In de partij volgde 17..fxg5 18.e5 (nog maar eens wat lijnen openen) 18..dxe5 19.Lxf4 gxf4 (Rick pakt rustig alles wat hij aangeboden krijgt. Intimideren moet het daarbij zijn lijkt me voor zijn tegenstander dat hij daar ook niet heel lang over nadenkt.) 20.Lc6+ Kf7 21.Pxf4 Lc5+ 22.Kg2 Pe3+ 23.Kg3 blijkt het echter de witte koning te zijn die als eerste sneuvelt.

In bovenstaande stelling hield Jurriaan het na 23..Pf5 dan ook voor gezien.

Na een paar niet al te succesvolle halfjes in ronde 1 en 2 had ook Arthur de Winter zich weer in een kansrijke positie gewerkt. De onderstaande strategische stelling blijkt hij beter te begrijpen dan zijn tegenstander.

De Winter-Achutan

Vanuit een Rossolimo variant van het Siciliaans heeft zwart geprobeerd zo veel mogelijk activiteit te ontplooien. En inderdaad heeft hij een ontwikkelingsvoorsprong en ook de witte koning op c1 lijkt niet lekker te staan. Arthur toont echter aan dat de structurele problemen van zwart (pion c4 en c6, in combinatie met de loper op a6) zwaarder wegen in deze variant. Na 14.b4 e5 15.a4 Tfe8 16.Pd2 Pf8 17.b5 Lb7 18.Pxc4 viel c4 gewoon van het bord en had hij niet veel moeite om het eindspel met een pion meer te winnen. Arthur ook op 4 uit 5.

Erik van den Doel blijft elke ronde keurig bord 1 bezetten zoals het bij iemand van zijn statuur hoort. In de 5de ronde kreeg hij een meevallertje.

In onderstaande stelling waren beide spelers lekker de loopgraven aan het verkennen.

Van Vliet – van den Doel

Zijn laatste zet 19.Pf1? past prima in dat beeld. Even kijken of we met Pg3-f5 een beetje richting die zwarte koningstelling kunnen manoeuvreren. Maar zoals we inmiddels weten uit de media zitten er nogal wat muizen en ratten in die loopgraven. Zoals ook hier. Erik was bijzonder alert en na 19..Le2 heeft wit al een onoverkomelijk probleem. Niet alleen d1 staat in maar er is ook niks tegen Lxf3 te doen met een vork op Kg1 en Df3. Na 20.Dc3 Lxd1 was de partij eigenlijk over. Erik met 4.5 uit 5 op kop.

Van Roon en Beerdsen waren in de 3..Pf6 4.Pg5 d5 variant van het Italiaans bezig. Onderstaand diagram is kenmerkend voor deze variant. Wit heeft wat pionnen meer maar zijn structuur is vernageld. Tel daarbij twee sterke lopers van zwart als compensatie en deze variant levert gegarandeerd spektakel op.

Van Roon – Beerdsen

Beerdsen was net met 17..f5 zijn koningsaanval aan het opzetten waarna Sjoerd moet beslissen waar de toekomst van zijn paard zou liggen. Na het gespeelde 18.Pfg5?! Df6 19.Tb1 h6 is het eindstation van dit paard h3. Daar houdt het echter weinig tegen en gaat het ook niet veel meer presteren. Beter was dan ook om in de diagramstelling 18.Pg3 te spelen waarna het paard zowel verdedigend, tegen het zwarte loperpaar, als aanvallend meer opties heeft.

In het vervolg wist Thomas als zijn actieve stukken richting de witte koning te dirigeren en kwam ook hij op 4.5 uit 5 uit.

Een enerverende ronde dus en het aantal kanshebbers is uitgedund van 15 naar 7 spelers. Het absolute topduel is van den Doel tegen Beerdsen natuurlijk maar daar zitten nog de nodige kappers op de kust achter.