LSG7 speelt gelijk

Van te voren had ik al gedacht dat dit een spannende wedstrijd zou worden omdat we qua rating ongeveer even sterk zijn. Dus daarmee kon het ook alle kanten op gaan. We begonnen heel slecht en stonden op een gegeven moment met 4-1 achter en ondanks de goede stellingen van Jeroen en mij zag ik het nog niet zo zitten. Bij Chiel leek het mij namelijk gelijk te staan. Jeroen won snel en terwijl ik zat te ploegen om mijn voordeel in winst om te zetten kreeg ik door dat Chiel gewonnen had en toen moest ik het nog afmaken en dat lukte. 4-4 Een uitslag waar ik wel mee kon leven.
[Verslag door Luuk Hoogeveen met vrijwel alle persoonlijke impressies van de spelers]

Bord 1 Aart Strik – Frank Hordijk
Mede doordat ik graag tegen de sterkere tegenstander speel had teamleider Luuk mij op bord 1 geplaatst. Mijn tegenstander speelt met wit de “van Geet” en mijn Caro-Kann zou daar zeer geschikt voor zijn. Dit klopte, na 13 zetten stond ik licht beter. Op zet 14 kreeg ik de kans om een valletje op te zetten. Mijn tegenstander zou hierdoor een penning op een ongedekt stuk krijgen en een belangrijke centrumpion verliezen. Dit gebeurde, maar in plaats van consolideren en afruilen zie ik allerlei wazige aanvalsplannen en vergeet een “dubbele aanval” 1-0.

Bord 2 Gregor Waskowsky – Jos dekker
Ja, ik heb het geweten. Ik speelde met wit en Italiaans kwam op het bord. Lekker aanvallen was mijn idee. Dat gebeurde ook maar het was voornamelijk mijn tegenstander die mij vreselijk hard in de pan hakte. Op zet dertien speelde mijn tegenstander d5, die pion had ik moeten slaan en er was niks aan de hand. Maar dat deed ik niet, ik dreigde mijn dame te verliezen en om uit de penarie te komen offerde ik een paard op zijn koningstelling zodat daar een mat in 1 dreiging ontstond. Zwart was niet onder de indruk en vervolgens combineerde mijn tegenstander mij op mooie wijze met behulp van twee paarden en de dame naar mat toe. Zijn dame mocht het werk afmaken. Ik had zoveel mogelijkheden gezien waarop ik mat kon gaan, maar de laatste zet zag ik niet aankomen #.

Bord 3 Eric Bos – Luuk Hoogeveen
De avond voor de wedstrijd speelde ik nog met LSG D extern en verloor ik omdat ik een pion dekte die aangevallen stond wat echter echter een volle toren kostte. Typisch gevalletje van de kleine dreiging wel zien maar blind zijn voor de grote. Waarschijnlijk had ik daarom slecht geslapen dus al te veel vertrouwen had ik niet in mijn eigen partij. Maar ik kreeg toch wel een aangename stelling weliswaar niks concreets maar ik had zeker plus. Op een gegeven moment viel ik zijn pion op f3 aan waarop hij besloot om f4 te spelen. Het ging mij echter niet om die pion op f3 maar om veld f3 want met Pf3 won ik een kwaliteit. Ironisch dat mijn tegenstander ook de kleine dreiging wel zag maar de grote niet. Ik moest nog een klein beetje secuur spelen maar het uiteindelijk was het makkelijk winnen in een eindspel met een kwaliteit meer.

Bord 4 Jeroen Peper – Gabriël Pasma
Voor de tweede keer in twee dagen had ik het genoegen met wit te spelen en speelde mijn gebruikelijke 1. d4. Het werd een Konings-Indische verdediging met een bijbehorende, grote hoeveelheid ruimte voor wit na … c5 en d5. Maar ik kreeg zelfs nog meer ruimte toen ik de kans had om – zelfs met tempo – f4 en f5 te spelen. Omdat mijn tegenstander geen mogelijkheid had om de witte pionnen te ondermijnen, kon ik relatief snel de h-lijn openen om mat te geven met toren en dame!

Bord 5 Ed Oostenbrug – Chiel Kuiper
Ed opende met het London-system en ik verdedigde met de Pirc. De strijd ging gelijk op. In het middenspel stond het bij zowel wit als zwart als een muur, voor beiden moeilijk om een zinnige zet te doen. Ik vroeg Luuk of ik remise kon aanbieden, hetgeen hij – rekening houdend met de posities op de andere borden – resoluut afwees. Ik besloot geen risico te nemen en een kansje af te wachten en die kwam. Na een paard naar e6 gemanoeuvreerd te hebben, kwam ik beter te staan. Mijn volgende zet Pf4 was niet te verhinderen, waardoor de witte koning, de dame en toren in stonden. Ed maakte na deze zet een cruciale fout, hij sloeg een pion op f6. Na Pf4+ verloor hij zijn dame en gaf op. Moraal van deze partij: luister goed naar de teamleider en ik moet niet te snel remise aanbieden.

Bord 6 Rob Uittenbogaard – Willem Dekker
Ik kwam redelijk uit de opening. Kon het ruimtelijk voordeel niet uitbuiten en kwam in een inferieure stelling terecht. In zware tijdnood kon ik op de 1 na laatste zet een stuk winnen. Kon deze combinatie niet meer doorrekenen aangezien mijn vlag gevallen was. Ongunstig voor het team, gelukkig voor mijn tegenstander. Kort voor het einde had ik mijn hand al uitgestoken ten teken van capitulatie. Ik had een pion over het hoofd gezien en dacht dat mijn ongedekte toren op a1 zou vallen. Dit bleek niet het geval te zijn. Mijn tegenstander gaf aan dat ik met de loper mocht zetten. Een erg sportief gebaar!!!

Bord 7 Mitchell Weggemans – Chris Molsbergen
Mijn partij met zwart aan bord 7 van LSG 7 tegen Mitchell Weggemans verliep als volgt: een rustige Siciliaan gaf beide spelers tijd om zijn tegenstander op sterkte in te schatten; dat resulteerde in een gelijke stand. Toen het middenspel nog moest ontbranden, was ik niet scherp genoeg bij het positioneren, waardoor een centrumpion verloren ging!? Daar kon ik niet meer van herstellen door het solide spel van wit en na enkele zetten gaf ik op!
Een redelijke partij,waar meer in had gezeten.

Bord 8 Peter Sonneveldt – Kay van Zalm
Peter kwam in een eindspel met toren en dame tegen twee paarden en dame. Binnen de kortste keren waren zijn dame en toren van de onderste rij naar de achtste rij verhuisd zonder dat zijn tegenstander tegenkansen had gecreëerd. Ik was even bezig met mijn eigen partij dus ik heb niet gezien hoe maar even later had Peter gewonnen.