Nee, we willen winnen!

Op de mannen van het vijfde staat dit seizoen geen maat. Ze winnen alles wat ze moeten winnen en laten zich zeker niet imponeren door hogere ratings. Rating? Hahaha, we weten toch zelf wel hoe goed we zijn. Ook andere teams hebben ontdekt hoe goed het vijfde is, vandaar dat er regelmatig een beroep wordt gedaan op het elitekorps van Johan Stins. Zo brachten de huurlingen van het vijfde 3,5 punt uit 4 in de laatste KNSB-wedstrijden voor LSG 3 en 4. Dat deze teams dan vervolgens dan toch nog verliezen? Toch te weinig spelers uit het vijfde opgesteld.

Vrijdagavond 17 april stond de bekerfinale van de Leidsche Schaakbond op het programma: AAS tegen LSG.  Dezelfde finale als vorig jaar (toen won AAS), maar nu in Aalsmeer. Er waren wat verhinderingen, maar toch nog wel een goed team. We gingen naar Aalsmeer met Peter,Coenraad, Wybe en ikzelf. Coenraad had deze keer vooraf bekeken hoe we moesten rijden en na een uitgebreid gesprek over elektrische auto’s, het boek ‘reizen zonder John’ van Geert Mak en het ongemak van reizen met de Greyhound van San Antonio naar Californie kwamen we zonder omwegen vlakbij het speellokaal van AAS aan.

Indien er een wedstrijd zou zijn voor het meest ongezellige speellokaal, dan kon de bond elke 3 jaar een wisselbeker naar AAS brengen. In een soort mausoleum achter de preekstoel stonden een viertal tafels met borden opgesteld. Koffie uit plastic bekertjes, lauw drinken (geen koelkast), echt een speellocatie die zich goed met drie letters laat omschrijven. De schakers van AAS zijn echter zonder uitzondering sympathiek en sportief (dat is weleens anders geweest).

Voordat de wedstrijd begon informeerde een schaker van AAS : “Speelt Wim Zwinkels niet mee?” Waarop ik zei: “Nee, we willen winnen!”. De toon was gezet, de finale kon beginnen. Zelf gaf ik het verkeerde voorbeeld. Ik stond erg goed, misschien wel gewonnen. Ik dacht ‘nu maak ik het uit’, maar in plaats van dat mijn tegenstander opgaf, bleek dat hij een zet dieper had gekeken. Aaargh (1-0). Coenraad verloor een kwaliteit. Nu weten weinig mensen dat (zie ook het videoverslag van de wedstrijd tegen Philidor), maar als je een kwaliteit tegen Coenraad kunt winnen: doe het niet! . Daarna begon hij te schaken en drukte keurig het punt (1-1). Peter speelde naar mijn mening kwalitatief de beste partij van de avond. Tegen een voor onze begrippen hoog gerate tegenstander gebruikte hij voorbeeldig de kracht van het loperpaar wat resulteerde in een ondekbaar mat op 2 manieren. Dit laatste bracht dr. Spaans na afloop tot de overweging dat dubbel genaaid beter hecht (1-2). Wybe stond slecht, maar er was wederzijdse gierende tijdnood. Nadat zijn tegenstander verschillende winsten misten, ging hij door zijn vlag. In de slotstand staat Wybe overigens niet slechter meer (1-3).

De wedstrijdspanning werd in de return gelijk grondig verpest door Peter. Hij won een pion en daarna een toren (1-4). Dit was het topbord en door de 2 winstpartijen van Peter deed de rest er niet meer toe, de beker was binnen. Mijn tegenstander had dit als eerste door. Hij stond slecht tegen mij en bood remise aan onder het mom van dat het nu toch niet meer uitmaakte. Meer punten in een finale is thuis toch beter uit te leggen dan dat de score van een lager bord afvalt bij gelijk eindigen (1,5-4,5). Coenraad moest flink knokken in een toreneindspel. Een remise-aanbod werd geweigerd, zijn tegenstander ging er nog even flink voor. Coenraad hield echter stand (2-5). De tegenstander van Wybe had het dit keer beter aangepakt. Loperpaar en betere tijdverdeling zorgden ervoor dat Wybe ,ondanks een goede start, het uiteindelijk niet kon bolwerken (3-5).

Iedereen verwachtte nu dat elk moment de voorzitter van de bond met in zijn gevolg wat leuke meiden (zijn schakers altijd dol op), confetti en champagne de felbegeerde beker aan LSG zou uitreiken. Niets van dit alles, we weten zelfs niet of er wel een beker is. Vol vreugde verlieten wij Aalsmeer waarna we nog even de overwinning hebben gevierd in de Leidse binnenstad. Daar werden we verwelkomd door Wim Zwinkels. Nadat ik hem had gezegd dat het jammer was dat hij niet mee kon doen, werd het nog een gezellige avond.

Daan Binnendijk