LSG B wint maar komt een bordpunt tekort

Het ging tussen LSG A en B in de laatste ronde van de hoofdklasse van de Leidse Schaakbond. Zij stonden zij aan zij in matchpunten. Team A had een bordpunt meer. Op donderdagavond 16 mei was Voorschoten B – LSG B. Op vrijdagavond 17 mei troffen LSG A en Oegstgeest A elkaar. Of Voorschoten B of Oegstgeest A zou kunnen degraderen. Een poging om zowel de titel als de degradatie op dezelfde avond beslist te krijgen mislukte helaas. Oegstgeest wilde en/of kon niet schuiven met haar enerverende interne competitie, tot enige onvrede bij LSB A, B en Voorschoten. De eerste keer in deze “hoofdklasse nieuwe stijl” had vanuit allerlei motieven een fraaie gezamenlijke slotronde verdiend. Het mocht niet zo zijn.
Een verslag en een terugblik door Robert Straver.

De wedstrijd tegen Voorschoten B moest met ruime cijfers worden gewonnen om LSG A nog een beetje onder druk te zetten. Vooraf was het plan bedacht om ongeacht de werkelijke uitslag de fictieve uitslag 0,5-7,5 de wereld in te lekken. Dat plan ging om 2200 uur de prullenbak in toen twee LSG A spelers op bezoek kwamen in Voorschoten.

Over naar de wedstrijd: het werd 2-6. Om wat meer aandacht voor de spelers te hebben, is het wedstrijdverslag wat korter, een trend de afgelopen weken. Henk en Jan T speelden remise, invaller Wim verloor en Raoul, Mark, (invaller) Chris, Daan en Robert (ondergetekende) wonnen. Het waren partijen waar de beginfase werd gekenmerkt door een opening, daarna iets wat op een middenspel lijkt en ten slotte waren er her en der eindspelen. Schaken is, zoals u kunt lezen, een ongekend enerverende sport.

Net als de uitslagentabel:

De helden van LSG B werden dus tweede. In de stand op 1 bordpunt achter LSG A maar in feite maar een half bordpunt, want LSG B had in ronde 1 het A team verslagen. Door een kansloze nederlaag tegen Oegstgeest in ronde 2 was alles weer mogelijk. Na afloop van de wedstrijd tegen Voorschoten B mompelde een van de spelers van B: “Ach nee, je zult zien dat deze 0 ervoor zorgt dat we net niet kampioen worden”. Maar als we zo gaan denken, dan moeten alle nullen en remises van het hele seizoen mee worden genomen. En dat is net zo onzinnig als die allerlaatste 0 de schuld geven. Zo zijn wij niet. Wij gaan daar professioneel mee om. Al moest hij natuurlijk wel terug lopen. Over lopen gesproken, laten we de B Helden eens langs lopen.

We beginnen met de invallers. Van Dorp, Termeulen, Zwinkels en Roosendaal behaalden 5 uit 7. Keurig dus, al verklap ik dat er 3 spelers 100% haalden en 1 speler 0%. Maar zoals gezegd, een frisse avondwandeling doet wonderen.

Dan naar de Basis, die we op Basis van W-We kort langs lopen.

8. Marcel Mol, 2 uit 5, TPR 1844, W-We -1,43
Niet het beste seizoen voor Marcel gok ik. Zijn partijen waren wat vreemd van aard. Het voordeel ervan is dat het voor de neutrale kijker enerverend is. Het nadeel is dat op doordeweekse avonden veel rekenkracht en energie vergt en die leek er niet voldoende te zijn dit jaar. Nieuwe kansen volgend jaar!

7. Henk van der Scheer, 2 uit 5, TPR 1810, W-We -0,43
Henk behaalde een kleine minscore maar er waren zeker kansen op meer, bijvoorbeeld tegen Philidor. Maar onze materiaalman had extern dit jaar niet de vast hand die hij bij LSG soms laat zien. Zelf vermoed ik dat het tempo hierbij een rol speelt. 1 uur 35 minuten voor de hele partij en 10 seconde per zet vanaf zet 1 klinkt best lang, behalve dan voor songfestivalkijkers, maar was toch menigmaal op bij Henk’s partijen.

6. Jan Tolenaar, 3,5 uit 6, TPR 1979, W-We -0,42
Jan bleef ongeslagen met 1 winstpartij en 5 remises en leek me de kampioen qua “toch net niet weten te winnen”. Een aantal kansrijke stellingen werd net niet tot winst bekroond. Zijn mooie plusremise tegen Philidor was denk ik de mooiste van het seizoen en een hele belangrijke.

5. Robert Straver, 3,5 uit 7, TPR 2073, W-We -0,21
Qua persoon een heel vervelend mens. De volkshoop die ontstond nadat hij met 0 uit 3 begon en in ronde 4 straverloren stond tegen AAS was ongekend. Maar tot groot verdriet van menigeen won hij die partij en bleek het de ommekeer in zijn leven. Hij ging in therapie en is nu niet meer een heel vervelend maar een beetje een vervelend mens. De uitdaging zal zijn om te bepalen welk team volgend jaar aan de beurt is een seizoen met hem te draaien.

4. Raoul van Ketel, 4 uit 6,TPR 2255, W-we +0,18
Raoul speelde over het gehele seizoen ronduit prima, maar zal de nederlaag tegen Oegstgeest nog wel even herinneren. Hopelijk niet te lang, want menig winstpartij ging overtuigend. We hebben van donderdag op vrijdag hoop geput uit zijn woorden om “allemaal vrijdagavond naar de club te komen om het kampioenschap van LSG (B) in de promotieklasse te vieren ”!!

3. Daan Binnendijk, 4,5 uit 7, TPR 1912, W-We +0,25
Daan begon wat minder, had her en der wat geluk, sloeg soms al vroeg in de opening een piketpaal en eindigde uiteindelijk keurig boven het maaiveld. En dat zonder een bye. Je zou bijna denken dat deze man een carrière in de politiek zou moeten overwegen. Een leuke herinnering is gok ik de rollercoaster tegen Leithen op bord 1. Het werd remise, ongeveer de enige uitslag die lange tijd ondenkbaar was.

2. Mark van der Werf, 5,5 uit 7, TPR 2474, W-We +0,48
Mark was niet alleen sterk op dreef, vanaf ronde 1 al toen hij Pijpers oprolde met zwart, maar ontlaste ook menig witspeler door vrijwillig de zwarte stukken op te eisen. Een enkeling snoepte een halfje van hem af, waarbij ik die tegen Philidor wel verrassend vond. De GM norm zat er net niet in. Volgens jaar dan maar.

1. Jan Hellenberg, 5 uit 6, TPR 2205, W-We +0,85
Jan Hellmountain wordt hij ook wel eens genoemd. Een naam die zo in Game of Thrones zou kunnen. Jan zelf trouwens ook. Hij speelde een ijzersterk seizoen en was onze (t)rots in de branding. Wat bij schaken zoiets is als een rijtje stoelen in een armetierig zaaltje. Een keer heb ik Jan licht zien wankelen, maar alle andere partijen waren stuk voor stuk krachtig. Zou ergens in de afgelopen 7 rondes een verliespotje een winst zijn geweest, dan had Jan als eerste de cup omhoog mogen houden.

De promotieklasse nieuwe stijl is hartstikke leuk en ik raad iedereen aan om die 7 potjes doordeweeks aan te gaan. Wel hoop ik dat het tempo wordt aangepast. Bijvoorbeeld naar iets als 1 uur 20 (of 15 of 25) en dan 30 seconde erbij vanaf zet 1. Ook is iets van een gezamenlijke slotronde misschien het overwegen waard, maar dat zal best een opgave zijn. Het spelen met 2 ongeveer even sterke teams was een topkeuze. Het hield het spannend, het leverde verrassingen op. Al wint uiteindelijk toch de eerste letter van het alfabet. Een team waarvan ik vanaf de bekendmaking van de opstellingen al dacht: “Ja, de ratings zijn misschien wel gelijk, maar zijn niet toch gewoon een mini-tikkeltje sterker?”. Een prima gedachte zo bleek achteraf. Hierbij de felicitaties van team B aan team A en we zullen met plezier jullie volgend jaar in ronde 1 weer vegen om het opnieuw zo spannend te maken.