LSG B is dip te boven en verslaat Voorschoten A

De schaakstukken van het Noteboomtoernooi waren amper in de dozen opgeborgen of de volgende schaakwedstrijd diende zich alweer aan. Vrijdag 1 maart stond de vierde ronde in de hoofdklasse van de Leidse Schaakbond gepland. Een heuse topdag binnen de Leidse hoofdklasse. In het denksportcentrum werden namelijk de krakers LSG A – Philidor A en LSG B – Voorschoten A verspeeld. Het laat zich raden waarom de speelzaal zou aangenaam gevuld was!

LSG B is de competitie voortvarend begonnen door de clubgenoten van LSG A te verslaan. Deze triomf is uiteraard gevierd én blijft de rest van het seizoen staan. Behalve vreugde brengt zo’n honingzoete overwinning ook een roes van onoverwinnelijkheid met zich mee. Gevolg: een vermindering van concentratie en scherpte. De mannen van Oegstgeest voelden dit haarfijn aan en lieten ons kansloos. We werden van het bord gemept en stonden weer met beide benen op de bekende schaakvloer.

Tegen AAS was er een eerste teken van herstel. Volop strijd, en de matchpunten kwamen binnen. In de verslaggeving hiervan werd al te nadrukkelijk de opstelling prijsgegeven. Reden voor de teamcaptain om tegen Voorschoten een kleine wijziging in de opstelling door te voeren. Onze kopman mocht nu achter bord 4 plaatsnemen, tot grote schrik van zijn opponent. Zelf viel bord 3 mij ten deel, een bord dat normaal niet bij mijn status past. En, jawel, een aangenaam en minzaam knikje was mijn beloning.

Gezeten achter de borden valt als eerste de jeugdige leeftijd bij de tegenstanders op. Roderick, mijn tegenstander merkt op dat hij waarschijnlijk wel de oudste is, ja. Hij weet inmiddels niet anders. Als  jeugdleider mag hij echter best trots zijn op zo’n team. Bij LSG zijn we nog een beetje jaloers. Nadeel van de jeugd is een overdaad aan activiteiten waardoor er wel eens eentje bij in wil schieten. Marcel moest hierdoor een half uurtje wachten voordat zijn jeugdige tegenstander aanschoof…

De wedstrijd startte zo rond acht uur en eindigde zo rond twaalf uur. Gedurende deze uren zullen de wedstrijden één voor één beëindigd zijn. Kent u dat, zo’n playing captain? Hij speelt zijn eigen partijtje schaak, staat na een zet of tien rustig op en maakt zijn ronde langs de borden. Hij monstert kort de schermutselingen op het bord en heeft gelijk een stellingsoordeel paraat; daarop vervolgt hij zijn wandeling. Op een wonderbaarlijke manier lukt het hem om zo’n wandeling ook nog eens te herhalen. Niet één keer, maar ettelijke keren. Alsof hij geen tikkende klok naast zijn bord heeft staan. En het meest frappante aan zo’n playing captain is nog wel deze. Die stellingsoordelen uit zijn hoge hoed, die zijn nog correct ook. Om gek van te worden! Het is duidelijk, als aardse schaker  is zoiets voor mij niet weggelegd.

De scorebordjes werden ongeveer als volgt verhangen. Het eerste punt werd door Mark binnengebracht, 1-0. Tegenstander Ivo verdiende hiermee schouderklopjes van zijn teamgenoten. Wellicht door de late binnenkomst van Cato speelden de zetten zich bij Marcel/Cato als vanzelf en waren ze als tweede klaar, remise. Jan T. kwam onduidelijk uit de opening maar won wel, 1-0. De reputatie van Jip is inmiddels gevestigd. Zo ondervond kopman Raoul, 0-1. Jan H. stond vanaf het begin comfortabel en won geleidelijk, 1-0. Daan had materiaal geïnvesteerd en kreeg een remise aangeboden. Teamspeler bij uitstek accepteerde hij later de remise, waardoor het eerste matchpunt binnengehaald was.

Tussenstand 4-2, met de partijen Robert/Igor en Henk/Roderick te gaan. Robert stond goed, Henk was veroordeeld tot een passieve verdediging. De spanning zat nog in de wedstrijd, zeker toen Henk een verkeerde beslissing nam. Hij opteerde voor actief spel, terwijl passief verdedigen remisekansen bood, 0-1.

Tussenstand 4-3, met de partij Robert/Igor nog te gaan. Robert stond dan wel goed, verlies van de partij betekende tevens verlies van een matchpunt. Spanning steeg. Robert bood tactisch remise aan, hetgeen door Igor natuurlijk werd geweigerd. De druk op Igor nam hierdoor wel toe. Hij probeerde het onmogelijke, nam teveel risico en moest een combinatie toestaan. Robert won, 1-0.

Eindstand, 5-3. De matchpunten zijn door LSG B opgeëist en de vermeende dip is definitief naar het verleden verwezen. Met Robert als gevierde man. Van kneus tot held. Ben benieuwd hoe het deze kneus de volgende wedstrijd vergaat …
tekst: Henk van der Scheer