LSG B – AAS A: de actie, de emotie, en alle hoogte- en dieptepunten
De afgelopen week moest ik regelmatig aan hem denken, aan de Amerikaanse psycholoog Albert Ellis. Want zo’n 70 jaar geleden besloot die zichzelf te onderwerpen aan een rigoureus experiment. Op straat knoopte hij een praatje aan met 100 wildvreemde vrouwen. En aan het eind van ieder gesprek stelde hij dezelfde vraag: “Wil je vanavond met me uit?”
Het resultaat was niet indrukwekkend. Van de 100 vrouwen zeiden er 99 nee. En die ene andere kwam op de betreffende avond niet opdagen.
Qua datingrating viel er voor Ellis dus nog winst te behalen – maar dat is niet waar het hem om ging. Want wat hij hier deed – aantrekkelijke dames mee uit vragen – dat was wat hij zijn leven lang niet had gedurfd. Dankzij dit experiment wist hij die angst te overwinnen. En precies dat werd een van de pijlers onder zijn geesteskind: de rationeel emotieve therapie (RET).
LSG B
Anno 2022 zou Ellis die vrouwen met rust kunnen laten. Dan werd hij gewoon teamleider van LSG B. Want voor de thuiswedstrijd tegen AAS A van 23 december hadden we een speler te weinig. Het was mijn taak om dat gat op te vullen, en dat zorgde voor een rationeel emotieve ervaring.
“Hoi! Heb je zin om vrijdag in te vallen in LSG B. Nee? O… jammer. Veel plezier!”
“Hee hallo! Heb jij vrijdag wat te doen? Ja? Dan wil je vast wel wat ánders doen. Als je snel bent, kun je nog invallen in LSG… nee. Oké.”
“Ha! Ken je LSG B? Dat staat helemaal bovenaan! Een team van echte winners! Maar nu hebben we één winner te weinig, en daarom dachten we onmiddellijk aan jou. Heb jij vrijdag… o… jammer.”
Les
Fijn natuurlijk: mijn clubgenoten hebben een bruisender sociaal leven dan Albert Ellis. En wat het nog beter maakte: in 12 Whatsappjes kreeg ik een complete sessie RET-therapie. Juist door die continue blootstelling leerde ik een belangrijke les: afwijzing is helemaal niet erg. Het zegt niets over mij. Ik ben gewoon oké.
En de sessie was nog niet voorbij. Want op vrijdag 23 december volgde deel 2. Ja, wij hadden acht spelers, en die hadden ook allemaal een tegenstander. Behalve ik dan. “Hij is onderweg”, zeiden zijn teamgenoten. Maar hoe lang ik ook wachtte, zijn stoel bleef leeg.
Die avond, alleen achter mijn bord, had ik weer een Ellis-ervaring. “Nee Peter”, zei Miranda 55 jaar geleden in de zandbak, “ik wil niet met jou spelen. Jij hebt een stom hoedje op!” En dus pakte ze mijn schepje af, en maakte ze haar zandkasteel samen met Marco. Wel met hem, niet met mij. Niemand wilde met me spelen.
Nabeschouwing
Oké, dit was mijn verslag van de wedstrijd LSG B – AAS A. Hieronder is er gelegenheid om te reageren. Daar kun je vertellen of je het een goed verslag vond of niet. Maar bedenk wel: nóg een afwijzing, en dan ook nog eens tijdens Kerstmis, dat kan ik echt niet meer handelen.
Peter, je had misschien een korte maar toch ook foutloze partij, wat enige voldoening moet geven.
Leuk stukje Peter. Je hebt in ieder geval de sfeer gered door je immer goede humeur. Jammer voor je tegenstander dat hij daar niet van kon meegenieten.
Geweldig! Peter. Jouw korte verhalen worden steeds beter!
Fijne jaarwisseling & tot volgend jaar!