LSG 7 – Toren Valkenburg 1: 5-3

Op dinsdag 11 november speelde het juist gepromoveerde LSG 7 haar eerste wedstrijd van het seizoen 15/16 in de 2^e klasse tegen de gasten uit Valkenburg. Voor dat team was het al de tweede wedstrijd. De eerste ronde hadden zij al overtuigend (5,5-2,5) gewonnen van Leiderdorp 3, dus we waren gewaarschuwd. Onze eerste ronde zou zijn tegen Sassenheim, maar die wedstrijd is naar 8 december verschoven door (naar ik heb begrepen) huisvestingsproblemen bij dat team.

Helaas moesten we het doen met twee invallers. Maurice had namelijk andere verplichtingen en voor Peter S kwam deze wedstrijd net iets te snel. Hij is nog herstellende van een zeer zwaar ongeluk eerder dit jaar. Op zich gaat hij goed vooruit, maar een echte schaakpartij zat er helaas nog niet in. Het team wenst hem hierbij nogmaals veel sterkte en hoopt hem gauw weer aan de schaaktafels terug te zien in één van de komende rondes.

Als invallers schoven dit keer aan Chris (7) en Rob (8). Zij hebben zich uitstekend van hun taak gekweten (samen 1,5 punt!), maar daarover later meer. Voor nu namens het team hartelijk dank voor jullie inspanningen!

De aanvang was wat rommelig, en er bestond hier en daar ook nog wat onduidelijkheid over het nieuwe speeltempo. Dat is nu over de gehele onderbond 1:35 uur met een increment van 10 seconden per zet, voor de gehele partij. Noteren is verplicht, totdat de speler minder dan 5 minuten op de klok heeft staan. Om iets na 20:00 werd het beduidend stiller en konden de klokken worden gestart.

De partijen in vogelvlucht:

Op bord 1 speelde “nieuwkomer” (oudgediende is wellicht een betere omschrijving) Jaap met zwart tegen D. Klok (what’s in a name?). Vanaf het begin ontstonden er wat lichte ruimteproblemen, maar al met al er leek weinig aan de hand. Eén van de zwarte lopers dreigde te worden ingesloten, maar Jaap wist het stuk tijdelijk op h7 te stallen, van waaruit het alleen wat minder actief was. Na het ruilen van de meeste overige stukken wist wit hier echter samen met de ruimte toch zoveel voordeel uit te putten dat zwart moest opgeven. Promotie of stukverlies was  namelijk onafwendbaar geworden.

Mijn eigen partij op bord 2 was tegen E. Revet, tegen wie ik vele jaren geleden ook al eens had gespeeld. Beiden wisten we niet meer hoe dat was geëindigd. Nu kwam ik eigenlijk vanuit de opening in ieder geval al veel beter te staan. Zwarts koning bleef gevangen in het centrum en ik had hem een lelijke dubbelpion op de f-lijn bezorgd. Helaas zag ik op een gegeven moment absoluut niet hoe ik dit toch duidelijke positionele voordeel tot winst kon uitbouwen en deed wat minder geslaagde zetten. Zwart won (of ik offerde) een toren, maar de compensatie was dat ik daarna minimaal remise kon maken. Die variant ging zwart begrijpelijk genoeg uit de weg, maar erger was dat hij blunderde in tijdnood door zijn dame naar h3 te spelen. Ik gaf daarop eenvoudig schaak met loperwinst en ondekbaar mat.

Op bord 3 ging Joris tekeer tegen I. van Til. Hij sloot in die partij op eigen helft bijna wits dame op en in een poging om wat ruimte voor haar te maken verzuimde wit een veel sterkere voortzetting (f4-f5! in plaats van het tamme e4-e5, met dank aan Ornett) te kiezen. Ook gaf hij geheel onnodig de pion op b4 cadeau, waardoor het nog gemakkelijker werd voor zwart. Door een late rokkade leek de witte stelling nog wat op te knappen, maar dat was slechts schijn. De zwarte dame was door de speelruimte  zonder witte b-pionop de damevleugel veel te sterk geworden en gaf vernietigend schaak op e3, en viel daarmee meteen een ongedekt paard op e4 aan. Dat paard kon weliswaar naar f2, maar dan volgde weer schaak met pionwinst op g3 gevolgd door schaak met pionwinst op h4. kortom :de partij was voorbij en opgave volgde kort daarna.

Langer werk had Jan op bord 4 tegen J Haasnoot. Geheel onnodig verrommelde zwart een pion, waaruit een stelling ontstond met ieder twee torens en op die ene pion na vrijwel alle boeren nog op het bord. Een pion meer in een toreneindspel kan nog wel eens lastig te winnen zijn, maar het is desondanks niet erg netjes om dan maar remise aan te bieden. Jan negeerde dit voorstel dan ook beleefd en liet rustig en bekwaam zien hoe een dergelijk voordeel naar winst kan worden uitgebouwd. Eén torentje ruilen, de koning erbij betrekken en opstomen maar met de verste promotie-kandidaten! Vervolgens uiteraard wat trucjes toepassen als vastzetten en bruggetje bouwen. Het was een genot om te zien. Met de 4 hoge borden waren hiermee al 3 volle punten behaald.

Daan speelde op bord 5 tegen W van Scheppingen. Met twee paarden tegen één loper ging hij een ogenschijnlijk zeer prettig speelbaar eindspel in. Eén paard werd geruild tegen die loper, waarna meteen een aantal witte pluspionnen werden uitgeschakeld. Alleen de vrije witte a-pion gaf wel wat kopzorgen. Eerst ging Daan er met zijn paard naartoe (het goede plan), maar zonder medewerking (opspelen) kan een paard die pion natuurlijk niet slaan. In plaats daarvan  er met de koning er heen (een veel gevaarlijker plan), maar daardoor kon de witte koning door het centrum opstomen naar het statische blokje van twee witte en twee zwarte pionnen op de f- en g-lijn. Het gaat net iets te ver om te zeggen dat Daan hierdoor zelfs nog had kunnen verliezen (alhoewel?), maar het gevolg was wel dat de laatste zwarte pionnen er af gingen en dat hij het paard moest geven (dat kon gelukkig nog door de wijze waarop wit het uitspeelde) om de laatste witte pion uit te schakelen. Remise dus, maar op dat moment was de was de teamwinst al binnen.

Die winst kwam helaas niet door Luuk, die op bord 6 speelde tegen M vd Plas. Ik heb deze partij niet zo goed kunnen volgen, maar ik begrijp dat het aardig lang behoorlijk gelijk op ging. Luuk kwam mij op een bepaald moment vertellen dat hij een remise-aanbod had gekregen. Op dat ogenblik in de strijd was er nog geen partij duidelijk of afgelopen, dus ik vroeg hem om nog wat door te spelen. Uiteraard onder het advies om de remise niet in gevaar te brengen. Helaas pakte dit niet goed uit voor wit. Hij moet in het vervolg ergens het spoor bijster zijn geraakt, want een nederlaag was het resultaat.

Voorspoediger ging het voor invaller Chris op bord 7 tegen GertJan Zwaan. Ook van die partij heb ik helaas weinig gezien, maar wel heb ik vernomen dat Chris zijn tegenstander flink op de pijnbank heeft gelegd. Met prachtig combinatiespel, aantrekkelijke maar gevaarlijke verleidingen en een constante focus op het eindresultaat wist zwart het openingsnadeel om te buigen naar voordeel, de stelling stevig in handen te krijgen en al het verkregen voordeel uit te bouwen naar winst. Chris in topvorm, om het zo maar te zeggen.

Tot slot bord 8. Daar speelde Rob dus (op verzoek met wit) tegen M Kuiper. Ook van die partij heb ik helaas weinig gezien. Ik vermoed dat het evenwicht nergens echt verstoord is geraakt, want ook daar werd al vrij vroeg in de avond een remise-aanbod gedaan door de gastspeler. Net als bij het andere bord verzocht ik Rob het nog even aan te zien, met uiteraard het bijbehorende advies om de boel niet te laten ontsporen. Dat gebeurde gelukkig ook niet, waardoor uiteindelijk tot remise werd besloten door beide spelers.

De einduitlag kwam hiermee op 5-3.

Kortom: LSG7 is het seizoen goed begonnen.

Met wedstrijden op 30 november en 8 december in het verschiet wacht ons de komende weken een druk programma. Ik heb er zin an!

Verslag: Peter van de Hoeven