LSG 6 – Utile Dulci

LSG VI heeft tegen Utile Dulci een eerste, hoogst nuttige en, om eerlijk te zijn, tamelijk noodzakelijke eerste seizoenzege geboekt. De hatelijke nul is van het scorebord en de laatste plaats is verlaten.
Het Bier smaakt dan zoveel beter. Een paar weken later bleek dat in deze malle poule zelfs nog alles mogelijk is, maar dat is een ander verhaal… Omdat op mijn verzoek aan de heren spelers om wat spetterende momenten uit de eigen partij te melden slechts Bart reageerde met de mededeling na een saaie opening een eindspel te hebben gewonnen, is het aan mij als eenmalig invalcaptain om nog iets te maken van dit verslagje. Overigens is Bart weer eens te bescheiden, zou dat komen door zijn lidmaatschap van de Communistische Partij? Om te zien dat zo’n toreneindspel goede winstkansen biedt en dan kalmpjes af te wikkelen en naar winst te schuiven is heus niet iedereen gegeven.
Zelf bracht ik argeloos datgene op het bord dat Moskalenko in zijn onvolprezen boek over het Frans aanduidt als de “Salto Mortale”: 1. e4 e6 2. d4 d5 3. Pd2 Pf6 4. e5 Pfd7 5. Ld3 c5 6.c3 Pc6 7.Pe2 cxd4 8.cxd4 f6

Geloof het of niet, zwart offert hier een kwaliteit! Na 9.Pf4 Pxd4 10. Dh5+ Ke7 11.exf6+ Pxf6 12.Pg6+ hxg6 13.Dxh8 Kf7 schijnt zwart genoeg tegenspel te hebben voor zijn investering. Mijn tegenstander zag dat gelukkig of helaas niet zitten. Hij verrekende zich even later, maar kreeg met dat onbedoelde stukoffer toch een alleraardigste aanval… Aldus doende was ik een avond lang met een stuk meer bezig om met kunst en vliegwerk niet te verliezen. Wonderlijk is toch het schaakspel!

Tekst: Jaap Beetstra

Derde ronde, 25 november