LSG 3 – Promotie 1: 5-3

LSG 3 speelde zaterdag tegen onze vrienden van de Promotie: een leuk team met veel bekende gezichten en zelfs ook meegereisd publiek. Ze hadden voor een tactische opstelling gekozen met Bannink (2217) op 5 en Smaal (1840) op 1. En dat werkte goed voor ze. 
Ik (Vincent) was al binnen 2 uur en 23 zetjes klaar na een pot Koningsindisch tegen Paul van der Werve. Zwart speelde een onnauwkeurigheid, waardoor wit veel sneller c5 kan spelen zonder enig tegenspel. Paul offerde nog de toren (kleine kwal), maar hield geen stelling meer over. Hij probeerde er daarna wat van te maken met iets dat op een schijnoffer leek, maar na enig rekenwerk koste dat hem nog eens minimaal een stuk.

Hierdoor werd ik getuige van hoe sterk het beeld tijdens een wedstrijd van 3-5 naar 5-3 kan veranderen. We leken goed te staan, maar dat viel zwaar tegen. Q en Ernst stonden een pion achter, maar hadden tegenspel. Straver stond een pion voor, maar er was grote remisemarge. Albert stond ene pion achter zonder iets daarvoor. Jan en Marcel stonden slecht. Alleen Kuipie stond goed. Alles duidde dus op verlies van de match, maar er waren wel kansen.

Kuipers (bord 1, zwart) drukte zijn tegenstander overtuigend weg totdat alles zowat op de eerste rij stond en wit opgaf, waarschijnlijk door stuk(ken)verlies. Naar eigen zeggen was de partij van Kuippie de boa constrictor tegen de hagedis. Binnen 10 zetjes was de wurggreep gezet en werd deze steeds strakker aangetrokken. Nadat de hagedis uitgeput was, werd hij in 1 keer doorgeslikt!

Ernst had een ideale stelling tegen Joost Mostert: zwart was ingesnoerd had geen ontwikkelkansen, stukken kwamen niet voorbij derde rij van achteren en wit had enorme druk op b7; maarja, Ernst stond wel een pion achter. Hij zou sowieso de pion terug gaan winnen met beter spel. Helaas miste Ernst de juiste voortzetting, won de pion wel, maar daarna was het ook draw.

Robert had optisch aardig spel, maar wit bleef een plusje behouden zelfs met een pion minder. Nadat alleen de ongelijkkleurige lopers overbleven, zat er geen muziek meer in.

Jan stond in de opening slecht tegen Duijzer met gatenkaas rondom zijn koning die lang was gegaan, maar hij kon goed afwikkelen en ging zelfs een pionneneindspel in met een pion meer. Helaas liet de ook deze stelling niet méér dan een halfje toe.

Marcel pareerde een Tromp met het scherpst mogelijke antwoord en had het witte initiatief in korte tijd geneutraliseerd. Een experiment om gebruik te maken van de enigszins verzwakte witte velden en de witte koning in het midden te houden bleek te riskant, waarna hij de keuze had om zijn dame op a2 te begraven, of een stuk te offeren voor compensatie. Marcel koos voor het laatste, maar had zich verrekend. Gebruikmakend van de tijdnood van wit, compliceerde Marcel het spel waarna hij het stuk terugkreeg. Toen ook hij in tijdnood kwam, gaf hij wit de kans om binnen te komen met een paard op c6 en een dame op c8, waarna hij knap matgezet werd op h3.

We hadden nu 3,5 punt. Het ging alleen nog maar om de potten van Q en Albert. Q stond inmiddels verloren met 2 pionnen achter in een toreneindspel. Maarten van Zetten koos echter het verkeerde plan na lange tijd goed spel. Hij kon eenvoudig de vrije c-pion van Q tegenhouden met Tc5 (en daarna Tc8) om vervolgens met de 3 vrije fgh-pionnen (!) te promoveren. Q maakte echter meerdere keren tijdens de partij slim gebruik van het mechanisme verleiding en wist dit te integreren in een speltype dat hem op dat moment de enige kans gaf. Verleiding is onderdeel van de stappenmethode en Maarten hapte toe door een onbelangrijke pion op te halen. Maartens greed leek speelbaar, maar Q had een smerige zet waardoor zijn c-pion de zwarte toren opeiste. Hierdoor kwam Q terecht in een toren tegen 4 pionnen eindspel, waarvan een tamelijk onbelangrijke pion op de a-lijn. De andere drie, verbonden, vrijpionnen van zwart (fgh) waren ondersteund door de zwarte koning. Dit was nu waar de pot om draaide. Kon Q een treintje – zeg maar gerust een intercity – voorkomen: ja of nee? Uiteindelijk met de witte koning erbij werd zwart vrij eenvoudig ‘uitgetempeerd’. Hierdoor won Q en daarmee waren de 4,5 punten binnen. Voor Maarten zuur en voor ons een sweet present: Whambam thank you ma’am!

Tijdens dit verloop was de pot van Albert (wit) tegen Henk Noordhoek ook razend spannend. Henk had zich degelijk voorbereid en ging in op een ogenschijnlijk verloren stelling voor zwart, maar alles was minder zwaar. De voorbereiding leverde zwart een pion op en zeer goed spel. Albert mocht echter rommelen zonder dat Henk de rol van de punisher op zich nam, waardoor Termeulen back on track was. Ik denk dat de evaluatiegrafiek het patroon van een ruitenwisser volgde, maar het werd remise nadat de pot van Q klaar was en deze pot voor de uitslag niet meer relevant was.

Kortom, een spannend en onverwachts spelbeloop met 3,5 uit 4 op de eerste 4 borden!

Verslag: Vincent Fructuoso van der Veen