LSG 2 handhaaft gedeelde koppositie in Vianen
Kersverse promovendus LSG 2 gaat als een trein in klasse 1B van de KNSB. Na een zeer ruime zege tegen Venlo is het tweede er opnieuw in geslaagd haar (gedeelde) koppositie te verstevigen. Dat kon ook moeilijk anders, want het team heeft er een sport van gemaakt om in iedere competitie eerste danwel laatste te eindigen. Zie de afgelopen vier seizoenen. We staan momenteel bovenaan, dus om nu nog te mikken op de laatste plaats is wel erg omslachtig. Na teamoverleg is dus besloten dat we maar gewoon gaan proberen om naar de Meesterklasse te promoveren. Daar kunnen we weer in alle rust laatste eindigen. (verslag: Alexander)
Tegenstander in deze uitwedstrijd was Vianen, gelegen in Vianen, dichtbij Cuijk. Dat ligt in de buurt van Nijmegen, nog steeds ver onder de rivieren. Albert heeft zaterdag langer gereisd dan geschaakt. Enfin. Albert, Eelke, invaller Alisha en ikzelf kwamen iets te laat in de speelzaal aan, toen de schaakklokken al op 1:25 stonden en Raoul al twaalf zetten theorie had gespeeld. Speelzaal is trouwens niet het juiste woord, want dat impliceert een ruimte waar in alle rust en stilte geschaakt kan worden. Dat was dan weer niet zo. Het was meer een soort schaakcafe, compleet met analyseruimte en bar, waar vrijuit en hardop gesproken kon worden over schaakpartijen, politiek, romantische intriges, de opstelling van Ajax etc. Op het eerste oog niet een plek waar je een serieuze schaakclub zou verwachten, zeker niet een die grootmeesters betaalt voor resultaten. Wellicht ter verontschuldiging voor de suboptimale omstandigheden trad Vianen aan in verzwakte opstelling, zonder toppers Berelowitsch en Odendahl. Zo schoof Kooijmans door naar bord 1 en bezetten Van Lanen, Gies en Dresen de borden 2 t/m 4.
Alisha, ingevallen voor Remmelt, speelde een Konings-Indier, maar raakte van haar appropaux toen de tegenstander dxe5 in plaats van d5 speelde. In het onstane dameloze middenspel volgde het ene na het andere tactische wendinkje in Alisha’s nadeel. 1-0 voor Vianen. Jan speelde een vrij foutloze partij en bewees voor de derde keer op rij zijn waarde als aanwinst voor het tweede. Aan de zwarte kant van een QGD-stelling ruilde hij de witveldige lopers en bleef achter met een symmetrische stelling die varieerde tussen de +0.3 en de -0.3. Remise was de logische uitslag. 1,5-0,5 voor Vianen en 2,5 uit 3 voor Jan dit seizoen.
Albert speelde zijn geliefde vleugelgambiet tegen het Frans maar kwam er niet geweldig (lees: zeer slecht) uit, zeker toen zijn tegenstander een kwaliteit offerde met Txf3. Albert had kort gerokeerd dus hij speelde gxf3 in plaats van Dxf3. Logisch toch. Even later was het punt binnen, vraag me niet hoe. 1,5-1,5. Eelke had op zet 13 een eindspel op het bord en dacht na afwikkeling van stukken met een stevige plus te eindigen. Dit liep toch anders en uiteindelijk moest hij nog nauwkeurig spelen om niet overlopen te worden door de witte meerderheid op de damevleugel. Gelukkig nam Van Lanen in betere stelling Eelke’s remiseaanbod aan. 2-2.
Ikzelf (Alex) ben vrij goed in vorm, met name met wit, en mocht het deze ronde een keer op bord 1 proberen. Hier trof ik dus FM Jermo Kooijmans, een sympathieke jongen van mijn leeftijd die, als ik de Vianen-website mag geloven, intern beter bekend staat als “the Yerminator”. Best leuk gevonden. Ik speelde Spaans met afruil op c6 en kwam snel goed te staan, zeker toen zwart zijn loper begon te begraven met a5, c5, f6 etc. Na welgeteld zes omslachtige non-zetten speelde ik het sterke 29.f4, waarna het snel klaar was. Het niet eerder spelen van deze zet komt volgens mijn Stokvis dus neer op zes blunders achter elkaar. Maar goed, 3-2 voor. Het winnende dameoffer-stikmat liet the Yerminator me helaas niet uitvoeren.
Peter had lange tijd een gelijkopgaande stelling, die hier en daar schommelde tussen voordeel voor wit en zwart. Maar in de slotstelling, met nog steeds kansen over en weer, gebeurde het onbestaanbare: Peter ging door zijn vlag. Hij realiseerde het zich nog, maar tevergeefs. Een zeldzaam ongelukkigheidje voor onze Peter en een cadeau met zilveren strik voor zijn tegenstander. “Dank u wel meneer Passenier” zou ik dan zeggen. Tegenstander Stork hield het bij “Jammer, ben je helemaal voor niks naar Vianen gekomen.” Zo is het maar net, Ornett.
Erg jammer voor Peter, maar wel ruim voldoende materiaal voor nog zo’n mooi Peter-style partijverslag! Met een 3-3 tussenstand waren de borden 3 t/m 6 nog bezig en leek een nipte overwinning haalbaar. Michiel had onkarakteristiek een pion weggegeven en stond minder, Martin had een gelijk maar ietwat zorgwekkend toreneindspel op het bord, Raoul was aan het drukken in een soortgelijk toreneindspel en Andreas stond duidelijk beter met toren en twee vrijpionnen tegen paard en loper. Terwijl ik op rustige toon probeerde een paar luidruchtige toeschouwers de ruimte uit te schoppen naderde de ontknoping.
Raoul speelde, zoals gezegd, een standaard d4-opening. Tegenstander Ivo Stork kon initieel prima standhouden en hield de verhoudingen gelijk tot in het eindspel. Hier begon de stelling te kantelen en na een fout van Ivo kon Raoul uiteindelijk een Lucena-stelling bereiken. 4-3 voor ons.
Andreas had na overleg met Michiel een remiseaanbod afgeslagen en speelde op de winst, wat mij sowieso terecht leek. Uiteindelijk waren de centrale vrijpionnen, ondersteund door een toren, te sterk voor wit. 5-3 voor LSG en alvast een matchpunt in het mandje.
Michiel stond prima voordat hij de pion weggaf, maar leek daarna achter de feiten aan te lopen. Toch was er ergens nog een kans op afwikkeling naar een gelijke stelling. Dit werd door Michiel gemist, waarna hij niet kon voorkomen dat een zwarte vrijpion in het paleis op e1 tot koningin werd gekroond. Michiel had naar eigen zeggen zijn dag niet. Dit is toegestaan na ruim een jaar zonder verlies in de KNSB. 5-4 voor LSG.
Martin speelde op bord 4 met zwart tegen meneer Dresen, een op leeftijd zijnde, vriendelijke, klassieke Duitser. Met wit koos Dresen voor een niet al te ambitieuze opzet met e3 tegen Martin’s Konings-Indier. Dit leverde wit een klein plusje op en beperkte de zwarte mogelijkheden op tegenspel. In het totale niets-doen speelde Martin een onhandig “sjappie” (een voor deze millennial onbekende schaakterm) waardoor hij gelijk minder kwam te staan. In een ultieme poging er nog iets van de maken deed hij een pion in een aanbieding, die niet werd aangenomen. In plaats daarvan ruilde Dresen alle stukken af. Dit verkleinde Martin’s kansen nog verder maar vergrootte de remisemarge. Toen Martin begreep dat hij het beslissende halfje kon binnen halen voor het team, werd het einddoel duidelijk. Zo duidelijk dat hij in een toreneindspel met allebei twee pionnen een simple aftrekaanval-torenwinst over het hoofd zag. Een remise om snel te vergeten maar die wel twee matchpunten opleverde.
De uitslagen:
Een nipte 5,5-4,5 overwinning tegen (normaalgesproken) een van de ratingfavorieten in deze competitie. Een fantastisch resultaat! Nu hopen dat de grootmeesters van Vianen tegen onze concurrenten wel komen opdagen…
Mooi verhaal, Alex. Maar helaas, 2017/18 werden jullie in klasse 2B … derde.
Als ik geciteerd wordt word ik het graag goed.