Leiderdorp 1 – LSG 5

De eerste wedstrijd van LSG 5 begon gemoedelijk enige tijd na achten, hetgeen de 3 LSG’ers die vlak na 20:00 de speelzaal binnenkwamen waarschijnlijk wel goed uitkwam.

De score werd al snel geopend, met een punt voor LSG 5. Bart van den Bosse zag tegenstander Poels een pion verliezen na een openingsgrap. Deze was daardoor zo ontdaan dat hij vlak daarna ook een stuk kado deed, waarna de partij over was.

Hierna bleef het enige tijd rustig. Jan Verheijen kreeg een remise aanbod van A. van Dijk. Materieel was de stelling weliswaar gelijk, maar zijn tegenstander had naar mijn gevoel meer druk en had makkelijk door kunnen spelen. Derhalve was het aannemen van de remise een verstandige beslissing van Jan.

Vervolgens kwam Leiderdorp op gelijke hoogte. Frank Korving had nog een groot success (gedeeld eerste in een rapid toernooi) geboekt in ’t weekend, maar deze avond raakte hij al in de opening een stuk kwijt. M. Bekker gaf geen kansen weg en voerde de partij eenvoudig tot winst.

Dit seizoen wordt er in de promotieklasse voor ’t eerst met een Fischer tempo gespeeld. wellicht had Wybe hier enige problemen mee, aangezien hij in een gelijke stelling schijnbaar onnodig door zijn vlag ging tegen M. van Lit.

Problemen waren er ook voor Johan Stins die na een lang gevecht in een minder eindspel terecht dreigde te komen. In plaats van langzaam te verliezen, probeerde hij met een schwindel verlies te voorkomen. Daar moest tegenstander G. van Rijn niets van weten en deze liet een punt voor Leiderdorp noteren.

Invaller Rick Derksen leek in zijn duel tegen R. Corstjens lange tijd de theorie te volgen. Op de een of andere manier was het resultaat niet echt positief, een pion minder zonder echte compensatie. In het later resulterende eindspel was Rick wel scherp en maakte de partij spectulair uit met behulp van het loperpaar.

Bij Wim Zwinkels moest de beslissing ook in ’t eindspel vallen na wilde verwikkelingen in de opening tegen W. Kentstra. Wim bleek in de eindfase toch net even behendiger en sleepte het punt binnen.

Aan ’t eerste bord speelde ondergetekende tegen N. Hortensius. In een scherpe stelling had ik met wit een pion gewonnen, maar de tegenstander had afdoende compensatie door de actieve opstelling van de zwarte stukken. Na enige mindere zetten, leek een afwikkeling de balans naar zwart door te laten slaan. Echter deze faalde om alle tegenkansen te elimineren. vervolgens faalde wit om deze kansen. Uiteindelijk ging het punt ver in ’t eindspel naar Leiderdorp. Hiermee kon Leiderdorp gezien de 4,5 – 3,5 einduitslag tevens beslag leggen op de matchpunten.

auteur: Albert van Os