Klokken kunnen niet tellen

Nadat Arthur in de eerste ronde geen increment kreeg, heb ik de gewoonte ontwikkeld om na een half uurtje de klokken langs te gaan om te controleren of de tijden kloppen met het aantal zetten. Deze keer gaat alles hoe het hoort. Dat wil zeggen, als de partijen eenmaal op gang zijn. Twee spelers krijgen het voor elkaar om met het aanzetten van de klok 10 minuten extra bedenktijd op de klok te brengen. Opeens staan ze op 1:40; de arbiter moet eraan te pas komen. De goede man gaat het druk krijgen vandaag.

Na een half uurtje besluit ik de zaal te verlaten voor de lunch; het is half vier, maar het ritme tijdens een toernooi past zich altijd weer aan de omstandigheden aan. Jan-Willem is in het hotel achtergebleven; via internet zijn de partijen veel beter te volgen dan in de speelzaal. Als ik na de lunch in de speelzaal terugkom is de strijd in alle hevigheid losgebarsten.

Edwin heeft besloten om de knuppel in het hoenderhok te gooien. Als hij langs mij loopt, fluistert hij ‘all or nothing’. De Sofia rules – het verbod om voor zet 40 remise aan te bieden – zijn soms goed voor een speler. Normaal ben je geneigd om tegen een sterkere speler remise aan te nemen of bieden als je een klein plusje hebt; in het belang van het team. Immers, op de eerste twee borden hebben zij duidelijk voordeel met 2600+ spelers tegen Edwin en Jan.

Jan lijkt iets minder te staan, hij heeft wat minder ruimte, maar het lijkt mij houdbaar. Mark heeft een prettige stelling en ook Michiel heeft in mijn ogen een lichte plus; Michiel heeft echter wel veel tijd verbruikt. De stelling van Arthur baart mij zorgen; in een Franse Winawer met 7.h4 heeft hij een pion verloren; de witte koning staat nog in het midden, maar of dat voldoende is? Eelke daarentegen staat veel bedenktijd voor en ook zijn stelling oogt, met die loper tegen het paard prettig.

Op veel borden is in de beginfase van het middenspel veel tijd verbruikt en na ruim 3 uur spelen is er dan ook nog geen enkele partij beslist. Bij Edwin zie ik allemaal kansrijke mogelijkheden, maar ja, ik ben slechts een eenvoudige FM die langs zes borden loopt; die GM met 2600 achter het bord zal toch ook wel goed gerekend hebben? Het is allemaal razend ingewikkeld.

Eelke brengt de 1-0 op het scorebord. Na de witte opstoot met f4-f5 waren allerlei verwikkelingen ontstaan. Beide spelers lijken het niet optimaal te spelen, maar de voorsprong op de klok zorgt ervoor dat de witspeler ernstig de fout in gaat. Eelke rekent beter en maakt het elegant uit. Het is Edwin die ons op een 2-0 voorsprong zet. Voor het eerst in zijn leven verslaat hij een speler met 2600+. En hoe! Edwin rekent scherp en blijft tot het einde cool. De partij staat met dank aan Geralt en This Week in Chess reeds op de site; wellicht volgt hij later met commentaar van Edwin.

2-0 voor en nog vier borden te gaan. Ik heb alle vertrouwen in een overwinning. Dat zou een flinke stunt zijn tegen deze Oostenrijkers. Opeens ontstaat er hevige ophef bij het bord van Arthur. De klok geeft 0.31 tegen 0.33 aan; de tegenstander van Arthur heft vol ongeloof de handen in de lucht. De wedstrijdleider snelt naderbij. Hoe kan dit nu? Arthur had nog 1,5 minuut en zijn tegenstander een minuut of 4. Al snel wordt duidelijk dat de klok geen seconden aangeeft, maar minuten. De klok was blijkbaar van mening dat er reeds 40 zetten gedaan waren en had beide spelers 30 minuten extra toegekend… Op de notatieblaadjes staan echter slechts 35 zetten. Het lukt de wedstrijdleider om de klok weer te herstellen en met de juiste tijd wordt de partij voortgezet. Maar al na de witte zet, blijft de klok zomaar stilstaan… Opnieuw tumult. De scheidsrechter maakt duidelijk dat hij ook gek wordt van dit type digitale klokken. Gelukkig had Eelke een ander type en hij neemt mijn suggestie over om nu die maar in te stellen.

Als alle rookwolken zijn opgetrokken, is Mark remise overeengekomen en heeft ook Jan een remisevoorstel gekregen. Jan maakt zich zorgen over de resterende borden. Michiel heeft zichzelf in tijdnood ernstig in de problemen gebracht en Arthur ziet zich geconfronteerd met een lastig te stoppen vrijpion. De stelling van jan biedt echter te weinig uitzicht op meer en de vrede wordt getekend. Jan komt zo op 2,5 uit 3. Eerder deze week, ’s avonds in het hotel, was hij ook al in vorm, zo ondervonden Arthur en Michiel. Maar, zo voerde Arthur aan, toen speelden ze ook rapid; ze hadden wel 5 minuten!

Kortom, 3-1. Toch blijven we opnieuw met één matchpunt achter; Michiel en Arthur kunnen hun stelling niet houden. Helaas, tijdens de wedstrijd had ik het gevoel dat er meer in had gezeten. Maar, eerlijk is eerlijk, vooraf had ik voor een gelijkspel getekend.

We besluiten terug te gaan naar het hotel om nog voor het eten te gaan analyseren. Met name de partij van Edwin maakt de anderen nieuwsgierig. Arthur heb ik met zijn tegenstander zien weglopen. Er gaan geruchten over een analysezaal, maar na enig zoeken geef ik het op. Dan maar zonder Arthur, misschien is hij zelf al naar ons hotel gelopen.

Door een enorme wolkbreuk komen we niet verder dan Hotel Melia, aan de overkant van de speelzaal. Ook hier geen Arthur, maar wel een paar borden. We besluiten het nuttige, analyseren, met het aangename, schuilen, te combineren. Even later komt Arthur binnenwandelen. Hij was inderdaad in de analysezaal. Iets met een cafetaria, een ruimte achter een spiegelwand, geheime deur… er stonden niet heel veel borden, maar als je de analysezaal zo goed verstopt heb je ook niet veel borden nodig.

Als we teruglopen naar ons hotel, hoor ik van Mark dat op zijn bord ook al na 38 zetten een half uur extra op de klok verscheen. De spelers hebben zelf besloten nog maar twee zetten te doen, waarna remise werd overeengekomen. Het is maar weer duidelijk: je moet een klok geen zetten laten tellen!

’s Avonds is het gezellig. Alsof de ober voelt dat we goed gescoord hebben, zet hij spontaan een tweede fles wijn op tafel. Michiel zet met een klap zijn glas midden op tafel – hij lust ook wel een glas wijn – hij doet dit echter zo hard dat het pootje van het glas breekt; dat is één.

Na het eten komt ticket to ride op tafel. Een bordspel dat binnen LSG veel gespeeld wordt. Opnieuw sneuvelt er een glas; deze keer is het Edwin die zijn glas op de marmeren vloer laat vallen; dat is twee. Tegen half twaalf ga ik naar bed. Aan het ontbijt hoor ik dat Michiel het laatste spel gewonnen heeft. Het heeft zijn leed niet mogen verzachten. ’s Nachts spookt toch de verloren partij van ’s middags door zijn hoofd. Woensdag tegen een team uit Zweden.