Europacup Albanië

Inmiddels is besloten dat degene die niet hoeft te spelen het verslag van de lopende dag mag schrijven.

(Verslag door Robin Swinkels)
Jan keek niet heel blij toen hij het nieuws te horen kreeg dus ik heb de schone taak op me genomen enkele lezers te verblijden met een bijdrage.

Nu had ik vantevoren niet al te hoge verwachtingen van Albanië, een land dat nog geen geweldig imago heeft opgebouwd en een aantal jaren geleden eerder bekend stond om gestolen Mercedessen dan toerisme – bij mij althans.
Uiteindelijk toch maar besloten mee te gaan en inmiddels zijn die verwachtingen nogal gedraaid.

De heenreis verliep voorspoedig, de overstap in Servië werd makkelijk gehaald en bij aankomst in Tirana lagen de koffers meteen op de band.
Michiel besloot eerst even te gaan wisselen, hij was snel aan de beurt en toch duurde het voor ons gevoel 10 minuten. Zijn koffer heeft een mooi aantal rondjes gemaakt.
Uiteindelijk bleek het maximale wisselbedrag maar 50 euro te zijn.
Eenmaal naar buiten was het eerste wat we zagen de KFC… tja.
Het was stiekem best warm met 30 graden en een constant tropisch windje. Minder aangenaam werd het toen we bijna een halfuur in de spelersbus hebben moeten wachten zonder airco. Wel zo’n typische spelersbus waar dan het halve toernooi in zit en Jan waarschijnlijk net in de top-10 op rating zou vallen.

Eenmaal aangekomen in het hotel bleek er bij ons al een goede teamspirit in te zitten. Captain Bosman werd met een lange bal naar voren gestuurd en stond vooraan de receptie om ieders kamers te regelen. Dat ging op zijn Albanees, dus overal een apart papiertje voor en met 2 man werden 4 personen tegelijk half bediend waardoor het al snel een grote chaos leek. Op zich is dat minder erg als je vooraan een erg lange rij staat maar toch. Intussen werden badges geregeld en kreeg iedereen een geel bandje om. Meestal is dat een goed teken. Ondanks de chaotische bedoening was het relatief snel geregeld en konden we naar de kamers. Inmiddels hadden we ook een mannetje meegekregen die ons wel even de kamers ging aanwijzen.

Iedereen zat in gebouw C, wat snel gevonden was, alleen Jan had B en Arthur en ik delen een kamer in E.
Het mannetje bleek eigenlijk vooral mee te gaan naar gebouw E, wat anders wellicht onvindbaar was. We moesten een sluipgangetje door langs een medische post af en ineens was daar een lift. Ik zei dat is dan zeker wel de beste kamer? Nou nee, die heeft Jan maar het is wel heel afgelegen dus het internet is goed….
Ondanks zijn enorme enthousiasme valt er echter weinig aan te merken op de kamer, zeker aangezien ik steen-papier-schaar won en het tweepersoonsbed wist te bemachtigen. Alleen het internet is niet geweldig.

Na aankomst werd een verkenning gepland. We werden resoluut geweigerd uit het zwembadrestaurant aangezien we ‘slechts’ volpension hadden.
Blijkbaar betekent het gele bandje dat we allemaal omhebben een soort loserskleurtje want er zitten hier ook genoeg mensen die niet kunnen schaken en gewoon all-in zijn gegaan. Niet met poker maar ze bestellen een blad cocktails en worden niet uit de snackbar geweerd.

Het hotel ligt vlakbij het strand en daarnaast ligt een leuke boulevard. Als je hier blind gedropt zou worden zou je best kunnen denken in Frankrijk te zijn.

’s Middags maar meteen een verkenning gedaan wat het bier zou kosten en dat viel behoorlijk mee.
Vervolgens kregen Thomas en ik nog wel honger en werden er 2 pizza’s naar binnen geduwd bij een ander lokaal restaurant. We bleken echter niet te kunnen pinnen en dus kon Michiel direct zijn flappen weer inleveren. We hebben de volgende ochtend een flink stuk de ene kant op gelopen en daar zie je tussen de pracht en praal ook nog wat onopgeknapte stukken, een 40 jaar oude zweefmolen, botsauto’s en braakliggend terrein. Desondanks lijkt het heel veilig en hoeven we ons geen zorgen te maken om een onvrijwillige geld- of orgaandonatie.
Het eten is goed met erg veel keus, en zowel het zwembad als het strand lijken aangenaam. Het lijkt verder allemaal prima geregeld. ‘Helaas’ moet er ook nog geschaakt worden 🙂

Wist u dat:

• Michiel een schijnoffer pleegde door bijna te trakteren op ijs?
• JW zin heeft in zijn nieuwe repertoire?
• Thomas en ikzelf omvallen als we niet genoeg eten?
• Jan priority boarding heeft en als een raket door de bagagecontrole ging?
• We met zijn allen ruim een kwartier over een stap-6 opgave hebben gedaan?
• Deze opgave sowieso al moeilijk was maar we niet overtuigd waren van de correcte oplossing?
• Arthur meteen een GM tegenkrijgt?
• De koffie in het hotel echt ongekend goor is?
• Dit ruimschoots gecompenseerd wordt door diverse barretjes aan de boulevard
• We er allemaal zin in hebben?

Wat zijn de verwachtingen vooraf? We zijn 15e geplaatst dus bij een normaal toernooi zijn de resultaten in de laatste 2 ronden cruciaal voor een hoge klassering. We gaan het zien!