Eind goed, alles goed: LSG in de prijzen!
De laatste ronde telt in een Zwitsers toernooi altijd dubbel. Zoals in Skopje 2015 was de indeling ons gunstig gezind. Daardoor dat Mednyi Vsadnik in de 6e ronde van Odlar Yurdu verloor, kwamen ze in onze puntengroep terecht en werden tegen de Italianen van Padova (6x 2500+) ingedeeld – een mogelijke tegenstander voor ons. Wij mochten het daarentegen als lichte favoriet met het jonge Turkse team van Besiktas opnemen. Met een overwinning zouden we in ieder geval een prijs behalen (4e t/m 6e, afhankelijk van de andere uitslagen). Daarnaast speelde ik zelf voor mijn derde GM-norm: remise met wit tegen hun eerste bord, de jonge Turkse GM Vahap Sanal, zou volstaan.
Na wat whatsapp-berichten op de vooravond werd duidelijk dat de tegenstanders een snelle remise niet zagen zitten. Wat begrijpelijk was, want Sanal was met 5/6 de man in vorm en het ging voor beide teams om veel. Alsnog eindigde de partij met remise. Mijn tegenstander verraste me door een ietwat dubieuze variant in het gesloten Spaans die ik niet kende (9. …Pa5 10. Lc2 d5?!). Ik probeerde niet dit te weerleggen en speelde zo saai mogelijk. Het centrum ging open, de stukken eraf en na 31 zetten was remise een feit.
“Toegegeven, het was antischaak”, zei ik laat op de avond aan de hotelbar toen ik de partij aan Nijat Abasov van Odlar Yurdu liet zien. “Precies goed voor deze situatie”, zei Nijat. “Het was ook de laatste partij antischaak die je in je leven moest spelen”, voegde Arthur toe. “Je weet maar nooit”, meende Nijat, “er komen toch weer belangrijke situaties zoals de laatste ronde van een toernooi…”.
Voordat mijn partij eindigde had ook het tweede bord van Besiktas, IM Umut Atakisi, wat antischaak laten zien. Tegen het Frans van Arthur werd het hele bord, beginnend met 3. Pd2 c5 4. ed5:, keurig leeg geveegd. Aan het eind stond een toreneindspel met drie tegen drie op één vleugel en een snelle shakehands. Deze partij en de andere partijen van de laatste ronde zijn op chess24.com te vinden.
1-1 dus. Maar toen de remises aan de topborden duidelijk werden, was het match nog in alle opzichten open. Weliswaar hadden Edwin en Casper telkens een pluspion, maar bij Edwin leek de realisatie technisch moeilijk. Eelke had de opening mishandeld en verkeerde in grote problemen. Martin stond objectief gezien redelijk, maar praktisch leek het witte initiatief erg vervelend. Bij een 3-3 zouden we trouwens zeker uit de prijzen vallen. Er moest dus gewonnen worden.
Maar alles kwam goed. Eelke zijn tegenstander liet het sterke 19.e5! toe en gaf daarna ietwat optimistisch de kwaliteit. Opeens stond wit duidelijk beter en Eelke tikte het puntje soepel binnen. Ook de technische realisatie van Casper was feilloos. Martin verloor, dus slechts 3-2, maar Edwin kon zonder enkel risico proberen te winnen. Uiteindelijk lukte het “Van the Man” om zijn voordeel te verzilveren. Zij tegenstander had torens moeten ruilen, maar dat deed zij niet en Edwin zijn koning kwam beslissend winnen. 4-2 dus, 10 van de 14 mogelijke matchpunten en de zesde plaats in het eindklassement!
De prijsuitreiking vond in de tuin van het resort plaats, vlak bij het strand. Groot podium met DJ en livemuziek, netjes aangeklede statafels, personeel dat met drankjes rondloopt. Wat wil je meer? Helaas mochten we ondanks de gewonnen 1,250 € niet het podium pp – dat was aan de medaillewinnaars voorbehouden. Alsnog was het de beste europacup ooit: qua locatie, qua organisatie, en ook qua afsluitingsceremonie. Complimenten aan de Turkse schaakbond!
Het toernooi werd uiteindelijk gewonnen door het russische All-Star-Team van Globus (Kramnik, Mamedyarov, Grischuk, Giri, Karjakin, …). Op papier nauwelijks te verslaan, maar er was één kritisch moment. In de vijfde ronde speelde Globus tegen het azerische team van Odlar Yurdu, op dat moment het enige andere team met 100%. “Four games of Kramnik, this is our entire budget.”, zei de al genoemde Nijat Abasov tegen mij. Borden 3-6 eindigden in remise, maar op het topbord kwam Kramnik tegen Naiditsch verloren te staan. Niet helemaal triviaal trouwens, maar stuk blijft stuk… In plaats van de winnende aanval in te leiden liet echter Naiditisch een overgang naar een eindspel toe dat hij bijna nog verlor. (Commentaar in het Duits omdat ik deze partijen ook voor mijn verslag voor een Duits tijdschrijft heb geselecteerd.)
Alsnog zag het goed uit voor Odlar Yurdu, want Mamedov stond inmiddels gewonnen tegen Grischuk. Dan werd het tijdnood. De spanning in de zaal was met handen te grijpen; de sensatie hing in de lucht. Maar Mamedov raakte de draad kwijt en Grischuk kon naar een remise eindspel afwikkelen. 3-3 dus.
Odlar Yurdu sloeg de volgende dag prachtig terug en versloeg Mednyi Vsadnik met 3,5-2,5 (Guseinov-Fedoseev 1-0), terwijl Globus tegen Alkaloid, de winnaar van vorig jaar (Ding Liren, Eljanov, Andreikin, Yu Yangyi, …) zes keer het punt deelde. Maar op de volgende dag waren de Tsjechen van AVE Novy Bor (Wojtaszek, Harikrishna, Navara, …) te sterk voor Odlar Yurdu (2,5-3,5) waardoor Globus alsnog won. Sic transit gloria mundi. Het was een sensatie geweest als Odlar Yurdu met een gemiddelde van niet eens 2650 het toernooi had gewonnen: een stel Azeris, die elkaar goed kennen, als team functioneren en ook afgelopen jaar opvielen. Toen echter door kleurrijke taferelen in een chique café in Novi Sad na de laatste ronde.
De laatste partijen zijn gespeeld, de borden zijn opgeruimd en de prijzen verdeeld. Als de drankjes op zijn en iedereen zich terugtrekt, lopen Arthur en ik nog naar de hotelbar. We schuiven bij een tafel met wat mensen van Nice Alekhine aan. Dennis Wagner toont een aantal studies, en Hrvoje Stević laat zien dat hij ze ook met een dronken hoofd kan oplossen. Nenad Sulava leent zich daarentegen terug en geniet van zijn whisky en de mooie matmotieven. Dan wordt het vluggeren. Een paar meter verder spelen Grischuk/Mamedov duoblitz tegen Mamedyarov/Nepomniatchi, omgeven door een druif vrolijke toeschouwers, waaronder aantrekkelijke jonge dames. Het lijkt een beetje op een schilderij van Renoir (“Le Déjeuner“)—totdat de tijd krap wordt. Stukken vliegen over het bord, er is geen dame voor promotie te vinden, pionnen bewegen als torens en lopers. Onder grote ophef valt uiteindelijk de vlag. Ook aan onze tafel gebeurt van alles, maar met 3+2 blijft het bij puur schaaktechnisch gekkenwerk. Alexander Raetsky, een van de arbiters, brengt mijn norm langs. “Kosteniuk wrote a book about how to become a (women’s) grandmaster at the age of 14. I became a grandmaster at the age of 44. And I always thought that such a book would be more interesting!” De man heeft gelijk. 34 lijkt meer op 44 dan op 14. Met een melancholisch gestemde Nijat Abasov kijken we nog een keer terug op de cruciale momenten uit de wedstrijd van Odlar Yurdu tegen Globus. Ze waren er zó dichtbij… Dan is het vier uur en de bar loopt leeg. Tijd om te gaan slapen.
Met LSG kijken we terug op de (qua eindstand) beste prestatie ooit in een ECC. Maar het was ook een prachtige vakantie op een mooie plek. En een toernooi met spanning tot de laatste minuut! Als ik nu bedenk dat het lastig was om een team bij elkaar te krijgen… 2018 blijven we in de buurt: de europacup vindt op het Griekse eiland Rhodos plaats, van 13 t/m 21 oktober 2018.
Beste Jan, gefeliciteerd met de welverdiende GM-titel! Afgelopen zaterdag besteedde Ligterink zijn rubriek aan een prachtige partij van jou. In de zaterdagrubriek van de Volkskrant staan is al een prijs op zich. Dank voor alle prachtige (met muziek gelardeerde) verslagen!
Springer am Rand bringt Kummer und Schand. Gefeliciteerd, JMS. Ik heb genoten van de meeste partijen van LSG.
Mooi verslag. Bedankt voor alle verslagen Jan en uiteraard nogmaals gefeliciteerd met de verdiende GM titel!
Daan, Edwin, en de onbekende schaakfan, hartelijk bedankt! De FIDE moet er natuurlijk nog na kijken, maar ik vermoed dat er geen obstakels zijn.