Een benauwde 6,5 – 1,5 overwinning
Na alle stress van vorig seizoen en de teleurstellende afloop, moest het plezier nu maar weer eens voorop staan. Niet het resultaat, maar de lol in een potje schaken. Na afloop gezellig een hapje eten. We moesten ons hoofd maar eens goed leegmaken in de zomer. Sommige spelers hadden dat wel heel letterlijk genomen.
Thuis tegen Almere 1. We moesten Martin afstaan aan het eerste – waar hij overigens een zeer verdienstelijke overwinning boekte! – maar met Eric erbij kon het een leuke middag worden. We maken dit seizoen per toerbeurt het verslag. Omdat ik aangeboden had de eerste ronde te verslaan, had ik de spelers gevraagd om minimaal 3 flitsende aanvalspartijen en één studieachtig eindspel. Die vindt u later in dit verslag. Altijd leuk om mijn flauwe grappen op te leuken met vermakelijke fragmenten. Het liep allemaal een beetje anders.
Uiteraard was ik zelf als laatste klaar. Niet handig als je het verslag moet schrijven. Wat ik tijdens de wedstrijd meekreeg van de andere borden, baarde mij een beetje zorgen. Michiel schoot na de opening een flinke bok, Eric vroeg of hij zich op een zetherhaling mocht inlaten en Chris voelde wel iets voor het remisevoorstel van zijn tegenstander. Na zachte aandrang speelden beiden door. Chris gaf pardoes een pion weg en net toen hij (ruim) voldoende compensatie kreeg, deed hij een toren cadeau en konden de stukken weer in de doos.
Eric vatte zijn middag als volgt samen. “Aan het begin van de partij had ik een wat licht gevoel in het hoofd en 1000 mg paracetamol bracht daar weinig verandering in. Gelukkig trof ik een invaller, waarvan niemand de rating kende. Naderhand bleek er 1687 achter zijn naam te staan, ongeveer hetzelfde niveau waarop ik vermoedelijk speelde, zodat het toch nog een leuke partij werd…. Een zeer vriendelijke kerel, bleek naderhand, die ongeacht de kleur altijd dezelfde opening speelt. Daarom speelde hij de eerste 20 zetten à tempo. Een combinatie van onderschatting en hoofdpijn leidde tot enkele missers aan mijn kant en uiteindelijk een verloren stelling. Mijn enige redding was dat de chaos te moeilijk voor hem was en ik als een geschenk uit de hemel een kleine combinatie op het bord kon toveren. Het kostte me vervolgens nog anderhalf uur om het gewonnen eindspel af te ronden, maar dat lukte me zelfs met een inmiddels bonzend hoofd.” De kleine combinatie vindt u elders op de website als opgave.
Hoewel Alexander en Peter een prettige stelling hadden, stond hier toch relatief weinig tegenover. Justin leek met groot voordeel uit de opening te komen, maar even later zag het er ogenschijnlijk allerminst duidelijk uit. En tot overmaat van ramp gaf Stefan op bord 1 pardoes een kwaliteit weg.
Eigenlijk dacht ik dat Peter de enige was die een fatsoenlijke partij had gespeeld, maar het apparaat is onverbiddelijk, zo blijkt maar weer eens uit de reactie van Peter vanmorgen. “Ik ging gisteravond naar bed met het prettige gevoel dat ik goed had gepresteerd. Iets beter uit de opening, plusje in het middenspel, tegenspel gesmoord. En toen mijn tegenstander zich toch probeerde te bevrijden, kon ik tactisch scoren.
Alleen laat de computer zien dat ik veel eenvoudiger – en ook mooier – had kunnen winnen. Maar dat ontdekte ik gelukkig pas vanmorgen. Wel interessant trouwens. Vroeger kon je gewoon stug volhouden dat je een perfecte pot had gespeeld, toen kon je nog een flink ego opbouwen. Tegenwoordig gaat dat gewoon niet meer lukken. Stel je nu eens voor dat je al je dagelijkse acties ’s avonds in de computer kon gooien – dus ook de niet-schaaktechnische. Je werktempo, je rijgedrag en je intermenselijke interacties. Dat zou het einde betekenen van ieder ego, en misschien zelfs het begin van een betere wereld.
Maar ik weet niet of dit relevant is voor het verslag.” Dat laatste weet ik ook niet, maar die computer bestaat allang. Ik blijf mij – zonder facebook en WhatsApp – verzetten tegen dat ding. Soms denk ik dat ik de enige ben.
Alexander had toen al de 1-1 op het scorebord gebracht. Snel gevolgd door overwinningen van Peter en Justin. Stefan ontsnapte naar remise en zelfs Michiel had het tij weten te keren.
De matchpunten waren binnen en Eric en ik konden er eens rustig voor gaan zitten. Eric stond een kwaliteit voor en ik zelf had een prettige plus in een paardeindspel. Beiden wisten we te winnen, waardoor er uiteindelijk nog een zeer ruime overwinning op het scorebord verscheen. Maar dat had allemaal best anders kunnen lopen.
Volgende ronde uit tegen Leiderdorp, zal er uit een ander vaatje moeten worden getapt. Leuk in de derde klasse is wel dat we een keer op de fiets naar een uitwedstrijd kunnen. Dat wil ik het eerste nog wel eens zien doen.
| T | LSG 2 | 2154 | Almere 1 | 1904 | 6½ | 1½ |
| 1. | IM Stefan van Blitterswijk | 2333 | Dennis van Leusden | 2061 | ½ | ½ |
| 2. | FM Michiel van Wissen | 2226 | Martijn Woudsma | 2187 | 1 | 0 |
| 3. | FM Raoul van Ketel | 2244 | Jarno Witkamp | 2014 | 1 | 0 |
| 4. | Alexander Polak | 2141 | Ivo Knottnerus | 1999 | 1 | 0 |
| 5. | Chris Roosendaal | 2138 | Mike van Niel | 1973 | 0 | 1 |
| 6. | Peter Passenier | 2069 | Johannes Kossen | 1969 | 1 | 0 |
| 7. | CM Eric van ’t Hof | 2067 | Ton Sprong | 1687 | 1 | 0 |
| 8. | Justin Senders | 2013 | Jeroen van den Berg | 1346 | 1 | 0 |
Geef een reactie