LSG sluit ECC goed af, Pijpers maakt derde GM-norm!
Na de slechte zesde ronde zat het toernooi er feitelijk als team op. Niettemin ging het toch ergens om. Arthur had een tegenstander van bepaalde sterkte nog om nog kans te hebben op zijn derde GM-norm. Normaal gesproken geen probleem, maar als je tot de coulissen bent afgedaald, is het toch even spannend.
Rond 21.30 de avond ervoor was het duidelijk wie onze tegenstander zou worden. Het niet misselijke Cercle des Echecs Dudelange, ofwel het sterrenteam uit Luxemburg. Bij elke Europacup winnen we van Luxemburg of Monaco, dus als team zou het wel goed komen. Maar voor Arthur lag dit een tikje anders. Alleen het topbord had de noodzakelijke rating en ze speelden met acht personen. Gelukkig werd de volgende ochtend duidelijk dat hun topbord zou meespelen; de kansen waren nog daar, al moest er wel gewonnen worden met zwart. Dit was ongeveer de enige ronde in het toernooi dat er spanning bij Arthur zichtbaar was en dat de focus ook in de ochtend zou liggen op voorbereiden. Het zou Konings-Indisch worden, maar welke? Iets met de hoofdvariant met Pd2 of een slap systeem met Pf3 en Lg5, of toch iets anders….
Enfin, de teamwedstrijd liet al snel een eenzijdig verloop zien, waarbij de Luxemburgers af en toe een kans op een beter resultaat misten. Als eerste was Edwin klaar. Hij had een systeempje van Arthur tegen het 2. Lf4 systeem voorbereid en die kwam ook op het bord. Toen wit een grote kans op een gelijkstaand eindspel miste was het weg+mat. Een fijn einde van een toernooi en vrijwel op rating. Edwin analyseerde zijn partij zelf.
Ook Jelmer op bord 2 kreeg zijn voorbereiding op het bord. Met kleine zetjes kwam hij steeds beter te staan in een Spaanse partij. Vooral het klein plan met 19. Dg4! en het klein plan met 23. c3-c4! zijn leerzaam en het naspelen waard. Daarna wilde Jelmer iets te snel oogsten, maar gelukkig kwam alles alweer snel op zijn pootjes terecht. Hij voorzag zijn partij van enkele analyses, maar natuurlijk zijn de opmerkingen waar hij een compliment krijgt of de hemel in wordt geprezen afkomstig van mij. Het punt was verdiend en overigens ook volledig verwacht. Na een Svidler-reeks (4 nullen achter elkaar in een ECC), mocht hij eindelijk van hotelkamer wisselen (Arthur, Martin en Jelmer hadden met z’n drieën twee kamers) en dat doorbrak de “ Machiavelliaanse banvloek”. Hij begon niet alleen beter te schaken maar ook spelletjes te winnen die wij in de avond deden (hoewel dit een beetje de waarheid geweld aandoet). De wederopstanding kwam wel net te laat om het ratingverlies te voorkomen.
Martin had een toernooiverloop waar objectief meer had ingezeten. Gebrek aan spelritme en speelervaring in bepaalde stellingen waren factoren die niet meehielpen, net als een paar lelijke blunders. De laatste ronde was toch even lekker om mee af te sluiten. Het niveau-verschil was veel te groot, maar dat mag de pret niet drukken van het binnengetikte punt.
Linda had ook een lekkere afsluiting. Fijn om dit toernooi zo te kunnen afsluiten als kapitein en super-invaller. Het was toch nog even schrikken voor mij toen de tegenstander als resultaat 0-1 had ingevuld en Linda het formulier blind had ondertekend, maar gelukkig werd het goede resultaat van 1-0 op het bord uitgevoerd en ook zo op het scoreformulier vermeld.
De meest spannende partij ontvouwde zich op bord 1. Arthur kreeg een andere variant van het Konings-Indisch op het bord. Gelukkig vergat zijn tegenstander niet een enorme winstkans mee te nemen, waarna alles op zijn pootjes en op via Arthur-stijl terecht kwam. Zijn derde GM-norm, een topresultaat op het topbord en verrassend genoeg de enige speler die ratingwinst wist te boeken!
Helaas zit Arthur op het Bosman-schema (2 ECC-normen) waardoor nog een vierde norm nodig is (plus nog wat ratingspuntjes) om de GM-titel aan te vragen. Een kwestie van maanden, niet langer van jaren zou ik zo zeggen. Het was overigens maar goed ook dat de partij of het toernooi niet langer duurde, want Arthur zakte daarna helemaal in. Een verkoudheid in combinatie met het kunnen loslaten van de concentratie/spanning maakte het dat zijn batterijen zichtbaar voor ieder volkomen leegliepen, hoewel hij er vrijdag nog wel over dacht om na een paar uurtjes thuis te hebben geslapen weer naar de clubavond te gaan. Kijk, dat is uw bestuurslid en intern wedstrijdleider, noblesse oblige!
Dan blijft alleen nog mijn eigen partij over. Ik had zelf een Catalaanse duw- en trekstelling op het bord gekregen en was weer eens als laatste klaar. Nadat zwart gelijk had gemaakt, kwam er gelukkig nog een “ lekker” zetje door, waardoor het “ beslissende” zesde punt kon worden geteld. De analyse is bijgevoegd. Deze overwinning kon ratingverlies helaas niet meer voorkomen. Vanaf een afstandje bekeken was ik niet ontevreden over mijn spel, hoewel ik mijn eigen doelstelling (herstel richting 2400) niet realiseerde. Natuurlijk waren er geen foutloze partijen, maar ik speelde een aantal interessante partijen en alleen de aanwezigheid van 2 blunders (tegen Svetuskhkin en Omorjan) voorkwam een prima resultaat, maar ja, die horen er helaas op ons niveau van tijd tot tijd ook bij.
De puike prestatie van Arthur en deze clean sweep in de laatste ronde nagelaten, hebben we als team dit keer niet kunnen brengen wat we van plan waren. Dit gold dit keer wel voor Mednyi Vsadnik St.Petersburg, ondanks de vier nullen van Peter Svidler op bord 1 in ronde 2-5. In een spannende laatste ronde bezweek de dan een punt losstaande koploper Valerenga Sjakklub met Magnus Carlsen op bord 1 aan de druk en tikte het Russische team zijn neus net eerder over de TieBreak finish dan het Tjechische team AVE Novy Bor. Het eveneens Russische Molodezhka pakte verrassend het brons. Het beste Nederlande team werd verrassend BSG, terwijl bij KC IM-normen werden gemaakt door Illias van der Lende en Lennart Dek.
De terugreis ging overigens niet geheel over rozen. Nadat we vrijwel op tijd (!) waren vertrokken, ging onze bus een paar kilometer voor de luchthaven steeds langzamer rijden. In de tussentijd ontvingen we van onze eigen Jan Sprenger de wens op een goede terugreis. En net nadat hij de groeps-app had verlaten, stopte de bus met een kapotte versnellingsbak. Toeval of opzet, zeg het maar. Het team uit Apeldoorn had het overigens wel verwacht, want een paar jaar eerder hadden ze ook een vlucht gemist, en dit was een van de laatste kansen op vertraging. Niettemin kwam alles op zijn pootjes terecht en dat op de luchthaven Schiphol ook de piloot nog even zelf de sluisdeur met zijn pasje moest opendoen omdat niemand anders het deed, konden we weer vaste voet op Nederlandse grond zetten.
Grootmeesterlijke klasse, Arthur!