ECC 2011 – Eindelijk

Bij het ontbijt heb ik de spelers op de lagere borden nog maar weer eens een keer voorgehouden dat 18-jarige schakers met een rating van circa 1900-2020 best goed, maar zeker niet onverslaanbaar zijn. Hoewel er nog wat tegengesputtert werd met opmerkingen in de trant “ja maar mijn tegenstander heeft hier toch ook remises gescoord tegen 2300” had ik toch het idee dat er langzaam begrepen werd dat er gewonnen kon gaan worden.

De voorbereiding bestond zoals gebruikelijk uit het bekijken van het openingsrepertoire van de tegenstander en het maken van een wandeling in het fraaie gebied waar we zitten. In de omgeving zijn niet minder dan negen verschillende wandelroutes uitgezet die, mede met behulp van de plattegrond die de organisatie aan het begin van het toernooi aan alle deelnemers heeft verstrekt, eenvoudig zijn te vinden. En het fraaie zomerweer nodigt zeker uit tot het maken van wat wandelingen.

De start van de wedstrijd had ook het bekende patroon. Bij Michiel stond al na twee zetten iets heel anders op het bord dan verwacht. Albert kreeg wel weer de voorbereide variant op het bord, maar de tegenstander week natuurlijk weer even snel af op het moment dat Albert dacht toe te gaan slaan. Heerlijk al die voorspelbaarheid. Het geeft mij een goed gevoel en de oranje club-shirts van de tegenstanders versterkten dat alleen nog maar. Want oranje is toch de kleur van Nederland.

Hoog tijd om mijn bekende patroon weer op te pakken. Na het aanschouwen van de openingszetten trek ik me met een goed boek terug op het terras om daar met een goed glas bier in het zonnetje wat te gaan lezen. Het is tenslotte ook nog mijn vakantie. Ruim twee en een half uur na de start keer ik dan normaal gesproken terug naar de toernooizaal. Meestal het moment waarop de eerste beslissingen naderen.

Dat was dit keer niet anders. Een snelle blik op de borden stelde me direct tevreden. Arthur, Eelke en Raoul stonden gewonnen en de anderen zeker niet minder. Bij Eelke zie je dat het weer meer partijen spelen, hij speelt nu in de interne competitie bij Caïssa (Amsterdam), de scherpte terugbrengt. Opnieuw boekte bij een soepele zege, zijn vierde al weer dit toernooi.

Arthur werd dit keer iets te gretig. In een toch al erg goede stelling met pluspion dacht hij eenvoudig een toren in onoverkomelijk problemen te brengen. Het was echter het oproepen van grote tegenkansen. Een behoorlijke tijdsdruk maakte het allemaal niet eenvoudiger, maar hij hield de partij (waarvan de notatie op de toernooisite helaas totaal niet klopt) gelukkig toch nog remise, waardoor hij in de slotronde nog speelt voor zijn tweede IM-norm.

De puntendeling van Arthur was de grootste van de twee tegenvallers. De tweede was de puntendeling van Michiel. (Bij de notatie missen overigens ongeveer de laatste 40 zetten) Kort na de partij kon hij al aangeven waar hij de winst gemist had. De kansen werden dit keer wel benut op de staartborden. Leuk om te zien is het slot bij Albert z’n partij. 44. .., Pxf3 was eindelijk een correct stukoffer.

De topper tussen Sint Petersburg en Baden Baden bleef onbeslist. Gezien de voorsprong van een bordpunt en de indeling van de laatste ronde – Baden Baden tegen topfavoriet SOCAR en Sint Petersburg tegen Mika – weet ik wel waar ik mijn geld op zal inzetten. LSG mag in de slotronde tegen het sterke Oslo proberen een nieuw matchpunten record tijdens de Europese kampioenschappen te vestigen.