ECC 2011 – De oudjes doen het nog best

Die conclusie kan wel getrokken worden na de zoals later ook bij de analyses bleek niet geheel nodige 4½ – 1½ nederlaag tegen SG Zürich, een team met blikvanger Victor Korchnoi.

Victor “de verschrikkelijke” oogt tegenwoordig misschien wel wat broos -het is echt een oud mannetje geworden, afhankelijk van zijn wandelstok en wat steun van zijn teamcaptain- op het bord kan hij je nog altijd verschrikkelijk pijn doen zo bemerkte Eelke. De opening werd in hoog tempo op het bord gesmeten, tot aan het moment dat Victor met het verrassende 8 Tc1 kwam. Met 12 Lg1 werd de onderste rij weer behoorlijk vol geplaatst. Het oogt misschien wat vreemd, maar het bleek korte tijd later niet zo heel erg onschuldig. Eelke leverde een stuk in, probeerde nog wat, maar bleef kansloos.

De partij van Michiel was eerder afgelopen. Tegen de oude DDR-coryfee Lothar Vogt (o.a. 20 uit 29 op Olympiades en tweevoudig kampioen van Oost Duistland) werd het evenwicht eigenlijk nimmer verbroken.

Meer spanning was er bij de partij tussen Arthur en de derde GM aan Zwitserse zijde, Yannick Pelletier. Voor het publiek was het een leuk schouwspel, maar beslissend voordeel was er voor geen van beide te behalen.

Het moest dus zoals verwacht van de drie staartborden komen, waar de krachtsverschillen kleiner waren. Kansen kregen we ook wel op die borden, maar ze werden niet benut. Albert ging als eerste in fout, op zet 21 maakte zijn Pg4 een einde aan zijn kansen, terwijl een zet als Dg6 voordeel geeft.

Na de nederlaag van Albert volgde nog een puntendeling bij Wim en vervolgens een klein persoonlijk drama bij Raoul. De partij was blijkbaar opnieuw te lang om in voeren, alhoewel Raoul en zijn Nederlandse tegenstander Filip Goldstern (een bekende naam uit mijn jeugdschaakperiode) volgens mij niet echt voorbij de 100 zetten zijn gegaan.

Raoul had weliswaar lang een kwaliteit meer, maar Filip had met een tweetal pionnen en goed stukkenspel ruim voldoende compensatie. Naarmate de tijd vorderde kwam er wat meer openheid in de stelling en onstonden er wederzijds vrijpionnen. Er resulteerde uiteindelijk een eindspel met Koning + Toren tegen Koning Paard en twee pionnen. Terwijl Wim al gelijk wist te melden dat het theoretisch remise was dacht Raoul eigenlijk alleen nog maar te kunnen hopen op een onachtzaamheid. Die onachtzaamheid kwam ook, maar helaas wel van hem. In het hotel bewees de computer de juistheid van de opmerking van Wim en bleek Raoul iets van zes of zeven zetten voor het einde de zekere puntendeling verspeeld te hebben.

Aan de toptafels viel de eerste verrassing. De ratingfavoriet SOCAR leed een nederlaag tegen het Bosnische team van Pedrag Nicolic. Opvallend daarbij was dat de beslissing viel op de topborden.