Derde klasse weer in beeld na onnodige nederlaag LSG 2
Het wil dit seizoen maar niet lukken met LSG 2. Ook in de zevende ronde werden de nodige kansen gemist met als resultaat de kleinst mogelijke nederlaag. Hoewel we nog steeds vijfde staan in de poule (hoger bijvoorbeeld dan ons vlaggenschip in de meesterklasse) is de stand toch wel tricky geworden, vooral ook omdat er onderin de poule nog wat onderlinge duels van concurrenten op de agenda staan.
LSG Intellimagic deed een beroep op een invalkracht, aanvankelijk Stefan maar omdat hij een zware week achter de rug had, werd het toch Raoul. Gerrie moest door familie-omstandigheden deze ronde laten lopen. Toch lukte het om twee sterke invallers te regelen. Sven Bakker werd vanuit de USA ingevlogen en beloofde de reiskosten dit keer voor eigen rekening te houden. En Wim Heemskerk werd toegevoegd. Met zes spelers die wit wilden, en ook de invallerproblematiek voor LSG 1, besloot de teamcaptain dat de 38e conceptopstelling ook de definitieve zou worden.
Onder de witspelers was in ieder geval niet Sven Bakker. Uit de live verbinding ter voorbereiding op de match met de andere kant van de oceean viel het volgende gesprek op te tekenen tussen teamcaptain en super-sub: “Welke kleur of bord wil je?” “Maakt niet uit, liefst iemand op wie ik me een beetje kan voorbereiden” “Effe kijken, dan wordt het zwart aan 1 want daar zit altijd Albert Blees” “Prima, dat is ook geen theoriekenner en zijn stijl ligt mij wel”. Blees zat dus op bord 4…Ondanks de niet verwachte tegenstander scoorde Sven met zwart een zeer verdienstelijke remise tegen de nummer 2 op papier, Babak Tondivar, ook geen misselijke speler met een kleine 150 elopunten meer. Hoe deze remise tot stand kwam weet niemand. Na afloop weigerde Bakker ieder commentaar.
De overige spelers waren wel bereid de aanwezige pers na afloop te woord te staan.
Stefan: Bij mij was er niet veel aan de hand. Na de opening stond ik wel beter, maar na een onnauwkeurigheid moest ik voor eeuwig schaak gaan. Anders stond ik minder.
Michiel: Ik was te gefixeerd op mat zetten…Daardoor overzag ik een voortzetting die zou leiden tot een eindspel waarin zwart bijzonder passief zou staan (meer dan +1 volgens verschillende engines). Daarna was het minder duidelijk, maar miste ik in ieder geval nog een voortzetting met als resultaat eeuwig schaak. Het enige positieve is dat wat ik in de opening achter het bord verzon, allemaal aangeraden wordt door Sammalvuo in The English Attack, althans het idee dan.Nu nog wat sneller spelen 🙁
Zie partij met commentaar. Dank Michiel!
Wim H.: Om een saaie symmetrische Engelse opening te vermijden (1.c4 c5 2.g3 g6 enz, en nee ik had geen wit) speelde ik vrij snel Lg7xc3. “Heiligschennis” volgens Albert, maar na een lange rokade kreeg zwart toch echt (marginaal) betere kansen. Vermoedelijk om te laten zien dat hij nog wel een loper van de zwarte velden had, speelde mijn tegenstander tussen de 13e en 26e zet negenmaal met dat stuk (Lc1-d2-f4-d2-e3-d2-xf4-d2-g5 en uiteindelijk Lxf6). Het kleine initiatief van zwart (g5+h5) heeft echter nooit meer dan =+ opgeleverd en na een grote afruil bleef er een remise-eindspel over. Giri had het niet beter kunnen doen!
Alexander: Ik stond goed in een Nimzo-Indiër met zwart en kon al snel pionnen naar c4 en b3 krijgen. De stelling bleef echter gesloten dus ik besloot het paard op e5 af te ruilen. Wit kon hierdoor zijn koningspionnen laten oprukken. Ik kon zelf counteren met een initiatief op de koning, maar moest daarvoor een stuk offeren waarna het allemaal net niet genoeg was. Geen slechte partij behalve de inschattingsfout Lxe5.
Justin: Ik had een plusje uit de opening waarna ik een pion offerde en zelfs nog een tweede die mijn tegenstander weigerde. Dit was mogelijk vanwege een grote ontwikkelingsvoorsprong en voor de 20ste zet had ik al een gewonnen stelling die ik rustig heb uitgespeeld. Easy win.
De aandachtige lezer die meegeteld heeft, komt nu op een 3,5-2,5 stand voor de tegenstander. De laatste twee partijen stonden goed voor LSG. Zou een overwinning dan toch eraan komen?
Marcel: Ik had WEER last van een oude bekende kwelgeest: het niet kunnen winnen van een gewonnen stelling. Na een bajonet-achtige aanval tegen een Oud-Indische opstelling van zwart, won ik met wit een pion met een fraaie dubbelaanval. Ik schroefde de druk op, maar “vergat” op zet 24, 28, 31 en 48 te incasseren. En om het drama compleet te maken verloor ik uiteindelijk in dreigende tijdnood nog door een (te) ver opgerukte vrije zwarte a-pion.
De laatst overgebleven partij deed er voor de matchpunten niet meer toe maar voor de bordpunten wellicht wel. Hulde voor Eelco, het slotwoord is aan hem: Ik had de opening al eens tegen Jolles in een eerdere KNSB ontmoeting op het bord gehad. Toen wist ik het al niet en nu nog steeds niet…
Wist nog wel dat ik toen het beste deed maar ik dacht mogelijk is hier sprake van voorbereiding dus meteen maar afgeweken. Stelling was lange tijd in evenwicht waarna ik besloot er een pion tegenaan te gooien voor praktische kansen op de lange termijn. Oordeel machine was nog steeds gelijk alleen had ik wel een leuk initiatiefje nu. Op een gegeven moment koos wit, mede door tijdsdruk, niet de optimale verdediging en stond ik prima. Wit hervond zich echter waardoor de buit bij slechts een pion meer in toreneindspel bleef. Dit was objectief remise maar ik bleef stug doorgaan. Wit deed het niet op zijn handigst en bezweek toen er wederom tijdnood dreigde. De beslissende fout vond 1 zet voor het einde plaats toen wit zijn vrijpion hand meten ruilen tegen de mijne met nog steeds een remise toreneindspel.
Geef een reactie