Degradatie en kampioenschap

Frank en Moritz waren verhinderd en op het laatste moment moesten Gregor en Rob ook afzeggen. Gelukkig konden Peter, Steven en Efstathios invallen. De enige punten die we gescoord hebben kwamen van invallers. Dank heren! [Verslag door Luuk]

Schaakmat Westland zou tegen ons kampioen kunnen worden en die waren daarom met een sterk team afgereisd, alleen aan bord8 hadden we een ratingoverwicht. Het resultaat was er dan ook naar: na een uur stonden we al met 3-0 achter en uiteindelijk met 6½-1½ verloren.
Wij gedegradeerd en Schaakmat kampioen. Zie hier het verslag van Schaakmat.

Nog wat borddetails
Bord1 (Paul)
Paul raakte snel een stuk kwijt en kon opgeven.

Bord2 (Stanley)
Stanley haalde de The Grob (1. g4) van stal maar had daar weinig plezier van. Veel pionzetten in de opening leverde zijn tegenstander veel activiteit op terwijl zijn koning nog in het midden stond. Dat was niet te houden.

Bord3 (Luuk)
Ik offerde in de opening een pion voor activiteit. Dat werkte erg goed alleen wist ik niet goed voort te zetten. Terwijl zijn koning nog in het midden stond en zijn damepaard en –toren nog in de beginpositie stonden had ik nog een stuk er tegenaan moeten gooien waarna ik met mijn veel actievere stukken een gewonnen positie had kunnen bereiken. In plaats daarvan maakte ik mijn toren minder actief door daarmee zijn loper te pennen maar dat deed eigenlijk verder niks. Mijn tegenstander wist zich daardoor los te werken met nog steeds een pion meer. In tijdnood dacht ik met een trucje die pion terug te winnen maar er zat een gat in de combinatie. Het kostte gewoon dat stuk en kon ik opgeven.

Bord4 (Ryanne)
Ryanne raakte snel een stuk kwijt voor 2 pionnen en een iets actievere stelling. Dat was echter onvoldoende en ze verloor.

Bord5 (Peter)
De partij begon veelbelovend en leek een tijdje af te stevenen op een klassieke Konings-Indiër (1. d4 Pf6 2. c4 g6 3. Pf3 Lg7 4. Pc3 0-0 5. e4 d6 6. Le2 Pc6 7. 0-0 e5). Maar in plaats van, zoals gebruikelijk is, met 8. d5 mijn paard (tijdelijk) weg te schoppen naar e7, sloeg Ronald doodleuk op e5. Niet mijn meest geliefde voortzetting (aanval op de koningsvleugel door zwart, aanval op de damevleugel door wit, gesloten centrum), maar hij mag dat uiteraard doen.

Later hoorde ik van Marcel Wubben dat het zelfs helemaal niet erg is om die e5-pion een tijdje ter beschikking te stellen aan wit. In de partij ruilde ik echter wat stukken op e5 en koos er voor om het gevecht om de d-lijn aan te gaan. Dat werd een soort van gelijkspel en de echte spanning verdween dan ook snel uit de partij. Ik kreeg daarom op zet 21 al remise aangeboden, maar moest van Luuk weigeren (we stonden inmiddels al 0-3 achter).

Dat was uiteraard niet zonder risico, maar voor je team moet je wat over hebben. De winstpoging leidde helaas tot pionverlies op de damevleugel maar ook tot een toreneindspel met lopers van verschillende kleur. Met mijn actieve toren en gestutte loper op d4 zag mijn tegenstander dat hij die extra pion never nooit tot promotie kon brengen. Hij bood daarop opnieuw remise aan en dit keer wist ik dat ik dat mocht (en moest) accepteren.

Bord6 (Jeroen)
Vanuit de opening had ik m’n tegenstander precies waar ik ‘m hebben wilde; het was een variatie van de Benko die mijn tegenstander niet goed bleek te kennen. Na het openingsvoordeel verder te hebben opgebouwd besloot ik torens te willen ruilen op de b-lijn…. Behalve dat ik op het laatste moment besloot dat niet te doen en in plaats hiervan toestond dat m’n zwartveldige loper in een verliezende penning kwam te staan. Ik kom niet nog eens terug op m’n eerste ingeving.

Bord7 (Steven)
Mijn partij was eigenlijk al voorbij voor deze gestart was. In een poging om sterk op het centrum te komen had ik zijn damezet Qb3 gemist. Het spel bleek mij toe te machtig. Na 13 zetten mocht ik namelijk al een stuk inleveren. Doorspelen had daarna weinig zin dus ga ik op.

Bord8 (Efstathios)
Na een wisselvallig begin won Efstathios een pion waarna zijn tegenstander volgens mijn computer zelfs nog wel beter stond. Langzamerhand werden er wat stukken geruild en stuurde Efstathios met veel geduld zijn h-pion naar voren die uiteindelijk niet meer af te stoppen was. Zoals Efstathios zelf zei: “Geduld is een schone zaak”.