De dilemma’s van een remiselid

Wat zou jij hebben gespeeld in de stelling hieronder? 11… Pe5:? En zeg eens eerlijk: had je dan remise aangeboden? Nee hè? Zoiets zou jij nooit doen. Jij houdt van het spel, jij kiest voor de strijd, en je geniet van iedere brug die je achter je hebt verbrand. Net als ik.

Maar… je moet weten: dit is mijn partij uit de laatste ronde van het kampioenschap van de LSB. Tot nu toe heeft het me flink meegezeten, en met alleen deze partij nog te spelen, sta ik een punt voor op nummer twee. Een halfje is dus genoeg voor de titel.

Netflix
En toch… remise aanbieden, dat is niets voor mij. Want stel je voor dat hij het aanneemt. Dan blijf ik zitten met die ene allesoverheersende vraag: hoe zou de partij zijn afgelopen? Het is het gevoel dat je overhoudt na het eerste seizoen van een Netflix-serie. Acht afleveringen lang leefde je intens mee, en nu hebben de makers je achtergelaten met een reeks knagende cliffhangers. En vervolgens blijkt dat er geen budget is voor seizoen 2.

Dat zou ik dus nooit doen, remise aanbieden. Ja, ik sla hier op e5, maar na 12. De5: speel ik gewoon door. Iets van 12…, Dd6 of 12…, 0-0-0. Dan heb ik een lichte ontwikkelingsvoorsprong.

Aan de andere kant… een halfje is genoeg voor de overwinning. En Jonathan is een jonge gevaarlijke speler. Zo iemand die ieder positioneel nadeeltje weet om te zetten in een mataanval. Zou ik toch niet beter…

Maar nee, ik bood geen remise aan. Want ik dacht aan Kees en Harry.

Bar- en remiseleden
Kees was geen schaker, maar een lid van mijn tennisvereniging. Iedere avond kwam hij naar het clubhuis, en installeerde hij zich aan de bar. En daar, achter zijn pilsje vertelde hij dan over zijn pittig geprijsde tennisrackets, een voor iedere baansoort. En over het belang van high end tennisschoenen, voor het vederlichte voetenwerk. En als om 11:30 uur de lichten werden gedoofd, stapte hij tevreden weer in zijn auto.

‘Ja, Kees, die tennist’, zei zijn vrouw tegen vriendinnen. ‘Dat is goed voor hem!’ En wij kwamen met het idee voor een nieuw concept, speciaal voor mensen die geen baan in beslag nemen: het barlidmaatschap. Je betaalt de helft van de contributie, maar je pilsje staat iedere avond klaar.

En ik dacht aan Harry, een schaakvriend van lang geleden. Die kwam iedere donderdagavond trouw zijn potje spelen – tot ongeveer half tien. Want dan bood hij met een bord vol stukken remise aan. ‘Een correcte partij’, concludeerde hij na afloop, en vervolgens ging hij uiterst voldaan weer naar huis.

‘Ja, Harry, die schaakt’, zei zijn vrouw. ‘Knap hoor! Ik zou het niet kunnen!’ En wij bedachten een nieuw concept: het remiselidmaatschap. Speciaal voor mensen die geen bord in beslag nemen. Je betaalt half geld, je hoeft niet te komen, en iedere week krijg je een bericht dat er weer een halfje is bijgeschreven.

Geweldige ideeën natuurlijk. Maar als ik hier remise aanbiedt, keert al die humor zich waarschijnlijk tegen me. Nee, ik sla gewoon op e5, en dan kies ik voor 12…, Ld6!. Natuurlijk, wit kan dan op g7 slaan, maar dan rokeer ik lang. En vervolgens speel ik Thg8, e5, Tg2:+ en Dg4+, gevolgd door Df3+ en Tg8+. Dat loopt mat!

Aan de andere kant… kan hij na 13…, 0-0-0 niet verdedigen met een zet als 14. Dd4? Dan sta ik wel een pion achter. Zou het toch niet verstandiger zijn om…

Op dit schild
Maar ik wuif het idee weer weg. Want wat riepen de Spartaanse vrouwen als hun mannen ten strijde trokken? Inderdaad: ‘Kom terug met dit schild of erop!’ Beter eervol sneuvelen dan een laffe uitweg zoeken.

En die laffe uitweg… dat is de keuze van ons schakers. Ga maar na: ons spel vormt een zwakke afspiegeling van de vroegere slagvelden: wij voeren onze strijd met kleine houtjes, en ook na de vreselijkste nederlaag zitten we gezellig met een pilsje in de analysezaal. En het wordt nog erger. Want zelfs dat is voor sommige schakers nog te eng: die bieden met een bord vol stukken remise aan, om een schijnnederlaag te voorkomen. Hoe leg je dat in het hiernamaals uit aan de Spartaanse krijgers die zijn teruggekeerd op hun schild?

Nog steeds zit ik achter mijn bord. En langzaam dringt het tot me door: dit is een bepalend moment. De Spartanen hebben hun laatste strijd gestreden, de Netflixhelden krijgen zelden een nieuw seizoen, maar ik… ik kan de jeugd laten zien uit welk staal de oude generatie is gesmeed. Dit is de test. De tweesprong. De ultieme uitdaging. Klamp ik me vast aan mijn comfortzone of kies ik voor het avontuur? Zet ik het op een lopen of kijk ik het beest in de bek? Ga ik voor vergankelijke roem of persoonlijke groei?

Plotseling schalt uit alle speakers aan de muur die ene essentiële vraag: Are you a man or a mouse?

11… Pe5: ½-½

PS: wil je een volledig verslag van het Leids kampioenschap? Met de prestaties van alle LSG’ers en al hun partijen? Kijk dan op Philidor.nl. Frank, Jan en Paul: gefeliciteerd met een geweldig toernooi!