Bart van den Bosse’s Houdini-act bezorgt LSG 5 twee punten

In de vierde ronde moest LSG 5 aantreden tegen Voorschoten 3. Op papier had Voorschoten 3 een misschien iets sterker team, maar het verschil was niet echt groot dus beloofde dit een spannende wedstrijd te worden.

De eerste beslissingen vielen aan de onderste borden. Jan Verheijen werd naar achteren gedrongen en kwam in een minder eindspel. Eens te meer bleek hij een bekwaam verdediger en wist hij ondanks de moeilijke positie een half punt veilig te stellen.

In de opening overzag Frank een truc en moest een pion inleveren. Later wist zijn tegenstander met een actie op de koningsvleugel meer materiaal te winnen en na enig tegenstribbelen restte Frank weinig anders dan ’t verlies te accepteren.

Wybe had ergens ook niet goed op de kleintjes gelet. Na een complexe opening ging hij uiteindelijk een eindspel in met enige pionnen minder. Daar bleek al snel dat er geen kansen meer waren om het tij te keren en ging het punt naar Voorschoten.

In een onregelmatige opening die van Siciliaans-achtig naar een meer op een Frans lijkende stelling ging, ontstond bij Johan Stins na enige slagenwisselingen een aparte materiaal verhouding. Daar waar zijn tegenstander twee torens had, had Johan een toren en twee lichte stukken. Terwijl zijn tegenstander de damevleugel leegplukte, had Johan groter wild op het oog. Met zijn 3 stukken ging hij op jacht naar de vijandelijke koning. Met een fraaie mataanval haalde hij de overwinning binnen.

Op de topborden werden vervolgens beide partijen remise. Michael Kubbenga had een kwaliteit geofferd tegen twee pionnen en daarmee het beste van het spel gekregen. Op de winst spelen bleek echter te riskant en zodoende kwam hij remise overeen.

Mijn eigen partij met zwart tegen Gert Both (net als de vorige ronde een rechtsstreeks duel tussen de beide teamcaptains) was vanuit beide kanten gezien een doorgaans solide wedstrijd. Na een grote afwikkeling was er enig gebrek aan harmonie bij de zwarte stukken, maar na enige nauwkeurige zetten waren deze problemen opgelost. Vervolgens kwam de druk op de witte stelling, waar ruimtegebrek het spel moeilijk maakte. Gert maakte op zijn beurt met de witte stukken eveneens geen fouten en de eindstelling gaf zeker geen aanknopingspunten om te forceren, derhalve was de puntendeling een correct resultaat.

Bij een stand van 3,5 – 2,5 in het voordeel van de gastheren van Voorschoten 3, leken de matchpunten ver weg voor LSG 5. Rick Derksen stond weliswaar gewonnen maar Bart van den Bosse leek te gaan verliezen.

Bart had weliswaar een stuk meer na een offer van zijn tegenstander, maar moest wel aan ’t matnet zien te ontsnappen dat zijn tegenstander had gesponnen. Daarbij kwam ook nog het probleem dat hij ondanks het increment tempo niet veel tijd meer had. Tot verbazing van vriend en vijand wist de zwarte koning te ontsnappen al moest het materiaal voordeel worden ingeleverd. Na deze Houdini act bood Bart remise aan maar zijn tegenstander sloeg dit af ondanks dat de stelling een stuk onduidelijker was geworden. Tot overmaat van ramp voor Voorschoten kwam Bart, die begrijpelijkerwijs voor eeuwig schaak ging, pardoes in het voordeel na een ongunstige dameruil. Dit leverde een pluspion op en beheerst tikte Bart het eindspel uit waarmee LSG 5 op gelijke hoogte kwam.

Een heel ander beeld gaf de partij van Rick Derksen. In de opening en het middenspel zag de stelling er grotendeels onschuldig uit, maar ergens had hij toch enige verzwakkingen in de zwarte stelling gemaakt. In’t eindspel maakte zijn vrijpion het een kwestie van techniek om de winst te pakken. Afgezien van een onreglementaire zet, verzilverde Rick inderdaad koelbloedig het punt en was daarmee de matchwinnaar.

Een ietwat zuur resultaat voor Voorschoten, terwijl wij toch wel van enig geluk mogen spreken. LSG 5 doet in ieder geval goede zaken met deze twee matchpunten.

auteur: Albert van Os

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*