ASV 2 – LSG 3 Rien ne va plus

Promotiekansen tegen een sterk team. Verzin een strijdplan.Onze tegenstanders uit Arnhem zijn wat topzwaar, dat is bekend. Zwakke spelers voor de leeuwen gooien en op de andere borden een ratingoverwicht? Is een idee. Maar wat kost het?
Je moet per slot van rekening ook met individuele wensen rekening houden. Spelers die vooraf aangeven zo laag mogelijk te willen spelen zul je ook tegemoet moeten komen. En spelers die een goede vorm voelen zet je als team captain natuurlijk graag aan bord 1. Verder natuurlijk Ernst zo hoog mogelijk met zwart. Zelf weer met wit, logisch. Daar ben je dan ook weer team captain voor. Ok, de rest netjes op volgorde van willekeur en het ziet er vooraf prima uit.
Ik had met 1 ding geen echte rekening gehouden. Onze tegenstanders willen ook nog promoveren. Ze vlogen ons letterlijk naar de strot. Ernst kreeg in een in mijn ogen bijna betere stelling pardoes een stuk om z’n oren. Na het offer stonden al z’n stukken slecht en groeide de compensatie zienderogen. Erg verleidelijk om dan mee te kijken en uit te rekenen of het te keepen is. Daar had ik zelf aardig wat tijd voor daar mijn tegenstander veel aan de wandel ging en het niet zo nou nam met z’n tijd. Op en naast het bord ging het hem meer om de gezelligheid en de schoonheid van het schaakspel. Ik weet niet of er ergens een redding voor Ernst was, maar de witte zetten waren zo logisch en de stukken zo in harmonie dat de stukken snel weer in de beginstelling stonden. Behalve de witte koning dan.
Henk verloor en pion en dat voordeel werd vakkundig uitgebouwd. 0/2 op de top borden. Het leek me een duidelijk signaal naar de staart. De herhaalde verzoeken om remise te mogen spelen heb ik dan ook stelselmatig afgewezen met de uitleg dat we er als team niet zo goed voorstaan en beter nog rommelkansen konden behouden. Dat er daarna steeds meer stukken geruild werden is voor mij niet duidelijk maar wel een verdienste van onze tegenstanders die wellicht ook al beseften dat remise inmiddels een prima resultaat was. MarcelW speelde remise in een stelling die ik al bijna goed speelbaar achtte. Met zwart geen slecht resultaat, goed verdedigd. Adinda kreeg 1 kans om 2 stukken voor een toren te pakken. Ze verkoos een veiligere route naar remise. Ook een knap resultaat gezien het ratingverschil.
Frans begon dit seizoen sterk met 2/2 maar staat inmiddels weer op 50%. De voorbereiding kwam weer niet op het bord en hoewel het ratingverschil hier in ons voordeel sprak, konden we ook hier een 0 noteren.
Daarmee had ASV 2 dus 4 punten in de tas. Als we nog enige eer zouden willen redden dan zou op de rest van de borden gewonnen moeten worden. MarcelJ stond beter maar toen ik weer langs liep een kwal achter. Wel een mooie loper. Sterker nog, ik begon allerlei winstkansen te zien met een ver opgerukte pion. T+L+vrijpion tegen 2T en nog wat pionnen. Koning centraal, kom op Marcel, probeer het nog even. Terwijl ik hier nog van het wonder van Arnhem droomde kwam Martin voor de derde keer met een wanhopig verzoek om remise te mogen nemen. Hoewel de stelling op z’n bord inderdaad niet meer viel te verliezen vroeg ik hem wel even te wachten tot Marcel klaar was. Bij winst, zou Martin immers nog een alles of niets poging mogen proberen. Niet veel later werd het remise bij Marcel. Daarmee hadden we de wedstrijd verloren. Martin bood direct remise aan. Dat werd geweigerd en Martin raakte daarvan zo van streek dat hij het laatste stuk liet ruilen en een verloren pionneneindspel mocht opgeven. Wrang. Geflatteerd dus, maar een terechte overwinning van ASV 2.
Mijn tegenstander liet zich verleiden door mijn Le3 en speelde Pg4 waarna hij zijn paard beoogde te handhaven met de manoeuvre Qa5-h5. Naar eigen zeggen gebaseerd op een dergelijk concept uit een partij van Timman. Ik vermoed dat het toen ietsje anders heeft gestaan. Wit aan zet.

Ik dacht hier lang na. Er zijn ook zoveel mogelijkheden om de wankele zwarte stelling aan te pakken. Ten dele geinspireerd door de vertaling van Mein System –Aron Nimzowitsch op YouTube maar zeker ook als gevolg van nieuw inzicht in dit spelletje, namelijk rustig kleine zetjes doen tot de tegenstander een fout op een fout maakt, kwam ik tot de conclusie dat de meest veelzijdige zet hier ook de eerste is die je zou moeten overwegen. Dat zijn eigenlijk de lekkerste. Ontwikkelen. Rochade voorbereiden. f4 dekken. Zwarte velden überdecken. Pb4 en Da5 voorkomen. Ok, dat laatste vraagt om toelichting. Wit speelt natuurlijk graag Pe2-g3 waarna de h-pion vraagt waar de zwarte dame heengaat. Let wel, de toren is dan gedekt. Tja, als zwart Da5+ mag doen kan daarna het paard rustig terug naar een slechte stelling. Ik wilde natuurlijk meer. Ik wilde ook: ontwikkelen, rocheren, f4 dekken, zwarte velden, etc. Overigens zou na Da5+ b4 Dxb4+?? c3 alsnog het paard op g4 winnen maar zwart heeft in plaats daarvan Pxb4 (ipv Dxb4+) en op hxg4 Pxd3++! Dus Dd2. Dit laat ook eventueel ruimte voor de loper na Pb4. Zwart voelde natigheid en omdat de stalorders “vlieg ze naar de strot” moeten zijn geweest vloog hij me naar de strot met e5?! Ik voerde mijn plan verder uit met Pe2. Zwart voorkomt natuurlijk Pg3 met exf4 maar na Pxf4 (geen Da5+ mogelijk) Dh6 was hxg4 de mokerslag die mensen die mij kennen inmiddels wel hadden zien aankomen.

Wit is na 0-0-0 volledig ontwikkeld en heeft dus al compensatie voor de kwaliteit. Dat de dame ook nog gevangen is is een prettige bijkomstigheid. Wit rocheert en dreigt Le3 Dh6 g5! Dus zwart speelt in de diagramstelling na 0-0-0 Lxg4.
Na Lh2 was de partij toch wel gespeeld. Helaas heb ik door de nederlaag niet erg lang kunnen genieten van deze partij.

tekst: Quirinius van Dorp

Gedetailleerd: