Alles voor de winst

Na een vliegende seizoenstart waren onze titeldromen in de vorige ronde helaas al verdronken in een Delftse gracht. KC2 was bij de start van de negende ronde al kampioen, dus wij speelden nergens meer voor. Voor tegenstander Messemaker gold hetzelfde, maar we hadden nog wel zin in een lekker middagje schaken. We begonnen al met een mentale voorsprong want de tegenstanders waren blijkbaar van slag door de richting van de nerf in de schaakborden.

Dan de partijen: René was als eerste klaar, in een weinig spannende partij werd er al gauw remise overeengekomen: 0.5-0.5.

Marcel en zijn tegenstander moesten het al snel zelf bedenken. Doordat een geplande combinatie niet bleek te werken bleek Marcels inleidende zet een slag in de lucht. Uiteindelijk werd in een reeds mindere stelling de witte dame gevangen. Messemaker pakt de voorsprong: 0.5-1.5.

Manfred speelde op bord 3, in rap tempo kwamen er 18 zetten theorie op het bord. Een variant in het Spaans die zowel voor wit en zwart speelbaar is. Zijn tegenstander bleef ook degelijke zetten doen. Hij had een sterk paard en mijn torens waren actiever. Volgens de computer had Manfred een plusje, maar achter het bord voelde het meer dat degene die iets probeert te forceren het risico op verlies vergroot. Daar dachten we blijkbaar hetzelfde over toen zetherhaling remise afdwong: 1-2.

Peter zijn thema dit seizoen is missen dat stukken aangevallen staan; deze partij paste in dat patroon waardoor hij het met een pionnetje minder moest doen. Hij besloot er in dat geval direct maar een kwaliteit tegenaan te gooien, wat gevaarlijk spel opleverde en nog tot winst had kunnen leiden maar de beslissende combinatie werd niet gevonden waardoor Peter in remise moest berusten: 1.5-2.5.

Invaller Rick speelde prima tegen de sterke Henk-Jan Evengroen (toch zo’n 300 ratingpunten verschil) en hield het lang gelijk. Uiteindelijk bleek het ratingverschil toch en moest Rick een vrijpion toestaan die hem een stuk en de partij kostte. Met vijf partijen gespeeld stonden we 1.5-3.5 achter, en moesten er toch een keer bordpunten binnengehaald gaan worden.

Robin gaf als teamleider het goede voorbeeld. In onderstaande stelling heeft zwart zich net verrekend met 1. … f6, want na 2. Bxf5 exf5 3. exf6 Qxf6 kan wit de pion op d4 ophalen en daarna rustig verder druk zetten op de andere d-pion. Robin speelde het professioneel uit en kwam niet meer in de problemen: 2.5-3.5.

Reinier speelde een partij met wisselende kansen waar zowel hij als het team uiteindelijk helaas aan het kortste eind trokken: 2.5-4.5, en de match is binnen voor Messemaker.

Ik heb zelf ondertussen een mooi rijtje partijen opgebouwd waar ik goed tot gewonnen sta tegen een sterke tegenstander, en kans om remise te maken niet pak maar het uiteindelijk dan nog zo weet te verpesten dat ik zelfs verlies. Daar is er deze KNSB-ronde weer een aan toegevoegd. In deze stelling kan je kiezen voor 1. Kg2, en zwart heeft niks beters dan remise maken door zetherhaling. In plaats daarvan koos ik voor 1. Kg4 om de pion te ondersteunen, maar na 1. … Rb1 kan je eigenlijk al opgeven: de zwarte toren komt op de g-lijn en de b-pion kan niet meer gestopt worden. Einduitslag: 2.5-5.5.

De handig gekozen nerfrichting bleek helaas niet genoeg om de mentale voorsprong ook om te zetten in resultaten, waardoor we ons zullen moeten neerleggen bij een derde plek. Wellicht moeten we eens onderzoeken met welke kleine aanpassingen we de tegenstand nog meer uit hun comfortzone kunnen krijgen, zodat we volgend seizoen een succesvollere gooi naar het kampioenschap kunnen doen. Of is dat onsportief?