Albena Chess Festival 2016
Rond juni en september vindt al jarenlang een sterk bezet open toernooi plaats in Albena, een badplaats aan de Zwarte Zee in Bulgarije. Een plezierig resort voor een schaaktoernooi in deze tijd van het jaar. En als je hierbij optelt dat mijn vrouw oorspronkelijk uit deze regio komt, is de optelsom snel gemaakt. Helaas wordt het ook in Bulgarije steeds moeilijker om voldoende sponsors te vinden voor een schaaktoernooi. Dit is niet alleen vanwege economische redenen, maar ook omdat er nog geen opvolger voor Topalov klaar staat om de media-exposure te dragen.Dit had tot gevolg dat het toernooi een gegarandeerd prijzengeld kende van EUR 10.000 ipv EUR 15.000, hetgeen direct tot gevolg had dat diverse buitenlandse grootmeesters Albena links lieten liggen. Erg jammer, omdat mijn doel om een IM-norm te halen daarmee een stuk kleiner zou worden (vanwege sterkte en aantal niet-Bulgaren). Dit bleek al snel bij de loting waarbij ik als veertiende bleek te zijn geplaatst en de eerste ronde tegen een talentvol Bulgaarse meisje moest met zwart, maar met maar 2022.
Stand na 22 h5?! Ik had een trucje in de stelling gebracht die min of meer direct wint.
- .., f5! Met overbelasting. 23. Df4, e5! De idee is aanval op de dame, pion d4, en indirect op beide lopers. Wit gaf nu een stuk na 24. Dg3, f4 maar niet veel later werd de vlag gestreken.
De tweede ronde was echt een tegenvaller. Vanwege het gering oneven aantal deelnemers had een heel jong Turks talentje de eerste rond een gratis punt gehad. Maar ja, een categorie wordt snel om zeep geholpen bij een internationale rating van maar liefst 1459. Een ophoging kan, maar slechts voor 1 tegenstander. Ik was maar niet langer bezig met een norm, maar stelde mij als doel om te vechten voor elk punt. Ik maak het mij in de opening nog wat lastiger dan nodig, maar al spoedig kwam er een foutje en kon ik het punt bijschrijven.
De derde ronde werd een volledige sof. Ik moest met zwart tegen de Bulgaarse winnaar van vorig jaar GM Momchil Nikolov (2573). Ik had mij in de ochtend prima voorbereid op een heleboel openingen, maar ja, gedurende het jaar heb ik te weinig tijd om sommige stellingen even te laten bezinken ter verhoging van het begrip. Ik koos ervoor om de Weense variant van het Damegambiet te spelen, waar ik vroeger veel succes mee heb gehad en ook een enkele bijdrage aan de theorie heb mogen leveren. De laatste 10 jaar of zo heb ik deze variant niet meer gespeeld maar het leek mij dat hij zich niet zo senang zou voelen bij het type stellingen die dan kunnen ontstaan. Hij had zich echter zeer goed voorbereid terwijl ik niet meer in staat bleek een stelling van die ochtend te reproduceren waar het erg nauw luistert en die bij juist spel ongeveer geforceerd tot remise leidt. Een kansloze theoretische nederlaag was het gevolg. Als beton buigzaam was, dat waren er diverse gebouwen scheef komen te staan die middag.
De volgende dag had ik weer pech met de indeling en kwam ik tegen een ander Bulgaarse talente Dragieva, maar wel met nog geen 2000. Ze was flink gezakt na een slecht gespeeld toernooi (en ook dit toernooi was voor haar geen feest), hetgeen tegenwoordig snel kan gaan met de huidige K-factoren. Het werd een Tarrasch waar ik snel een iets plezierigere speelstelling kreeg dan zwart. Over en weer werden er fouten gemaakt, maar de grootste fout werd toch wel gemaakt op het moment dat ik de buit aan het binnenhalen was.
Stelling na 54. .., Lc4. Deze stelling is natuurlijk eenvoudig gewonnen na 55. Pxc4. Maar hier wreekte het speeltempo zich. Met 90 minuten voor de hele partij met een increment van 30 seconden kom je nauwelijks meer uit tijdnood als je er eenmaal inzit. Zwart zat nog krapper in de tijd dan ik, toen ik het vreselijke 55. Pf3? deed. Gelukkig deed ze 55. …, Ba2? waarna ik snel won met 56. Pg5, maar de stelling is remise na 55. .., Tg3! Wit staat zodanig gepend en ongelukkig opgesteld dat er geen voortgang kan worden geboekt.
In de vijfde ronde speelde ik weer met zwart, nu tegen een Iranier. Alleen de arbiter lukte het om zijn naam foutloos uit te spreken. Een duidelijk talent, nu nog een IM met 2455, maar volgend jaar vast rondschakend als GM met een rating van rond de 2600. Hier liep de voorbereiding op rolletjes, maar ik maakte direct daarna een fout die mij het halfje had kunnen kosten. Ik kon gelukkig afwikkelen na een ongelijk lopereindspel dat makkelijk remise te houden was. En gelukkig halfje, alsook die dag een “ aanmoediging” van Momchil voor het leren van Bulgaars. De conversatie ging ongeveer als volgt nadat ik hem in het Bulgaars had gegroet en gevraagd hoe het met hem ging. “Why do know these Bulgarian words?” “ Well, my wife is Bulgarian en I’m trying to learn Bulgarian” “Well, good luck” en met een smile ging hij achter zijn eigen bord zitten. Hij weet maar al te goed hoe moeilijk het is deze taal onder de knie te krijgen (en daarnaast besteed ik er eerlijksheidshalve ook te weinig tijd aan)
Na een snelle remise tegen een Bulgaarse GM van 2410 speelde ik in de zevende ronde objectief mijn beste partij tegen een oudere Bulgaarse IM van 2348 die het hele toernooi goed speelde en terecht in de prijzen viel.
Een lekker potje. En verrassend genoeg kwam door deze overwinning de IM-norm weer binnen handbereik. De arbiter had alles snel op een rijtje gezet. Door mijn ongelukkige indeling in het begin was meestal 1,5 uit 2 nodig en daarnaast mocht in de laatste twee ronde nog maximaal 1 Bulgaar treffen. Ik had goede hoop op wit tegen een IM of GM uit Oekraine of een IM uit Rusland. Vooral die GM bleek kwetsbaar met zwart. Hij speelde een variant die ik al een keer eerder had bestudeerd in het kader van mijn voorbereiding op een tegenstander uit de Meesterklasse. Vol vertrouwen wachtte ik de indeling af. En jawel hoor, de GM uit Oekraine, alleen wel met zwart. Een domper op de feestvreugde. Ik zat lang te dubben over mijn strategie. Uiteindelijk besloot ik te kiezen voor hetgeen ik eerder tegen de Iranier had voorbereid.
Dit bleek achteraf gezien objectief toch de juiste keuze. Toch baalde ik tijdens de partij, omdat ik de stelling die op het bord kwam te weinig begreep. Ik dacht wel op het juiste moment na over het vervolg, maar kwam er achter het bord niet achter waarom het goed was wat ik had gedaan. En toen ging het hard. Ik werd er hardhandig afgezet en een nul was terecht mijn deel. Jammer voor de norm, maar wel veel geleerd. Mijn tegenstander werd uiteindelijk tweede.
De laatste rond speelde ten slotte voor de volle winst tegen een jeugdspeler uit Letland met 2259. Het werd een Philidor waar ik dankzij Arthur al wat munitie voor had verzameld. Al snel kwam ik goed te staan, maar langzamerhand verdween mijn voordeel als sneeuw voor de zon. Na twee keer een remise-aanbod te hebben afgeslagen, maakte hij toch een fout waarna ik een pion won en de partij alsnog naar mijn kant op kon trekken. Voor hem resteerde de jeugdprijs.
Al met al een prima toernooi met 6 uit 9 en 22 Elo-punten rijker. Daarnaast was ik de prijzen gevallen met een gedeelde zesde tot met elfde plaats. Heel verrassend was dat in de laatste ronde vooral de onder 2400-spelers aan het langste eind trokken in de verschillende partijen en nauwelijks remises werden genoteerd. Normaal gesproken wordt het prijzengeld gedeeld, hetgeen in mijn geval zou betekenen dat we de zesde t/m tiende prijs met zes personen moesten delen. Maar niet in dit toernooi. De weerstandspunten gaven hier de doorslag. Door mijn zwakke programma in het begin was de achtste plaats mijn deel en maakte het al dan niet delen niet zoveel uit. Maar degene die elfde werd zou normaal gesproken toch balen, ware het niet dat hij de prijs kreeg voor de beste prestatie voor de speler onder 2400. Grootste slachtoffers werden Spassov en mijn Iraanse tegenstander die in het hele toernooi bovenaan meedraaide maar uiteindelijk dus vierde en vijfde werden, hetgeen toch een paar honderd euro scheelde. Voor Spassov had ik minder medelijden omdat hij effectief ook maar vijf partijen had gespeeld en de overige vier sneller buitenstond met een korte remise dan de meeste partijen uit de openingsfase waren gekomen.
Terechte winnaar werd Momchil Nikolov die als enige met 7 uit 9 alleen bovenaan eindigde en daarmee zijn titel prolongeerde.
Kortom: een leuk toernooitje voor de zomer. Hopelijk lukt het de organisatie om volgend jaar weer meer middelen aan te trekken.
Michiel Bosman
leuk artikel Michiel!
4 keer pech en dan toch plus 22 dat is lang niet slecht.
Klopt de variant in het commentaar bij de partij tegen Dragieva wel? Of wordt er eerst 55…Tg4+ 56.Kf5 en dan Tg3 gespeeld?