Held van de avond

 Zoals onze gewaarde wedstrijdleider intern al aankondigde in zijn verslag over de ronde van afgelopen dinsdag was er “vuurwerk” in de wedstrijd LSG 5 – Oegstgeest 2 en was er een heuse “held van de avond”! Hoewel het verslag er bij ons van het vijfde nog wel eens bij in wil schieten, kunnen wij na deze cliffhangers uiteraard onze verrichtingen niet onopgemerkt laten passeren.

Beide teams bivakkeren in de middenmoot van de promotieklasse. Het kampioenschap is ver uit zicht en de kleine broertjes LSG 6 en Oegstgeest 3 komen uiteraard eerder in aanmerking voor de twee degradatieplekken. Weinig op het spel, dat bleek ook uit mijn toevallige ontmoeting in een winkel van de Zaanse grootgrutter met Harro Weiland, die voorafgaand aan een onderlinge wedstrijd nog wel eens wat pecunia mag aanbieden voor een opzettelijke nederlaag of een snelle remise. Steevast door mij geweigerd overigens! Harro beweerde zelf niet te zullen spelen maar had ik hem vanwege die uitspraak juist wel achter de borden verwacht! Nu kwam hij alleen even supporteren, al was hij ook zo weer weg en liep hij de spannende ontknoping daarmee mis.

De voortekenen waren niet best. Bart van den Bosse en Johan waren in een vooruit gespeelde partij niet verder gekomen dan een halfje in totaal. Johan had verloren van de sterke Eddy de Beule, partijverloop onbekend. Het commentaar van Bart over zijn partij tegen Niek vd Maat: “Ik kon voor een minoriteitsaanval gaan met een extra tempo voor wit. Ik zag echter helemaal geen moer. De moed zonk mij diep in de schoenen. Nadat Johan had verloren bood ik in een inmiddels vlakke stand remise aan. We hadden allebei 14 zetten gedaan, de dames waren van het bod. Niet de meest opwindende partij uit m’n leven dus.” Omdat Bart zijn vakantie geskipt had kwam hij toch nog even kijken.

Op de avond zelf gebeurde er wel van alles. Bij aankomst bleek dat Albert in zijn mail de kleurverdeling van een uitwedstrijd gebruikt had. Niet dat ik de indruk krijg dat wij ons nu enorm voorbereiden, toch geeft het wel een psychologisch effect, misschien zelfs wel een juiste prikkel. Tegen achten constateerden we dat Wybe ontbrak. Zijn mobiele nummer gebeld. “Hoi met Wybe…” En net als je dan iets wil terug zeggen, blijkt dit het begin van de boodschap van zijn voicemail te zijn. Omdat het aantal deelnemers in de interne competitie oneven was, kwam een ander gewaardeerd bestuurslid, wedstrijdleider extern Eelco, op het idee om de niet-ingedeelde Adriaan Schouten even standby te houden om eventueel in te vallen mocht Wybe definitief niet op komen dagen.

Na de speech van Albert werd de wedstrijd op zes borden gestart met aan onze kant een lege stoel. Bij de eerste zetten bleek echter dat alle klokken weer eens verkeerd ingesteld waren! Dat blijft toch een lastig fenomeen, ook gezien de diverse verschijningsvormen van deze digitale schaakuurwerken.

Intussen werd in de analysezaal stevig ingepraat op Adriaan die liever niet wilde invallen. “Het heeft niet veel zin, ik heb niet veel zin, dit ligt ver boven mijn niveau, ik verlies toch…”. Toen na een kwartier de openingszetten bij teamleider Albert op het bord gekwakt waren, was de peptalk voldoende om Adriaan achter zijn bord te zetten. Onbevangen speelde hij zijn eerste zetten ooit in teamverband voor LSG.

Michael was aan bord een met zwart als eerste klaar. Kort na de opening  begon tegenstander Scherpenisse een opstoot op de damevleugel.  Daarbij offerde (of verloor?) hij een pion met de bedoeling om de zwarte a-pion te isoleren en te veroveren. Dat lukte niet. Sterker nog: zwart nam de b-pion van wit onder vuur en won die ook. Pogingen van wit om dan maar spel te krijgen  op de koningsvleugel hadden ook geen succes. Uiteindelijk besliste het binnendringen  van de zwarte dame in de witte stelling gesteund door een toren op de open h-lijn de partij. In ieder geval stonden we weer gelijk! 

Helaas moest Jan niet veel later op het laatste bord in het stof bijten tegen de fors hoger gerate Van den Berg. Zijn commentaar: “De held van de avond was ik ook niet. Tijdens het Noteboom speelde ik nog de sterren van de hemel, maar dat herhaalde ik niet. Merkwaardig genoeg bleek tijdens de analyse dat mijn tegenstander een, voor iemand met een rating van 1863,nogal simpel vorkje over het hoofd zag. Had hij dat gegeven, had ik remise kunnen forceren. Nu kombineerde hij me eraf.” Puntje achter dus.

Daarna was het een flinke tijd rustig. Qua uitslagen dan want ondertussen werden er wel zetten geproduceerd. Met name aan mijn eigen bord wel te verstaan door een snel spelende Ed Wagemans. Vanuit de opening met tegengestelde rokades gingen beide spelers met een pionnenstorm de vijandelijke monarch te lijf. Met wit kwam ik iets eerder en daarmee beter uit de verwikkelingen. En om een tweede gevaarlijke aanvalsgolf te voorkomen moest zwart dameruil aanbieden met twee pionnen achter. Toen er ook nog een derde pion bij zwart afging en er wat stukken geruild konden worden leek de klus geklaard. De zeer taaie Ed Wagemans bleef echter in mijn tijdnood snel spelen met enkele trucs in de stelling en daar waren mijn eerste foutjes onder meer het te snel uitspelen van de verkeerde vrijpion. Twee pionnen foetsie en er resteerde K+T+b-pion tegen K+T, theoretisch remise. Ik was in mijn laatste anderhalve minuut en probeerde door de increment wat tijd op te plussen maar merkte dat dat niet echt zoden aan de dijk zette. Ed werd bovendien tamelijk gestoord van het genoteer en zei dat hij even stopte met zetten tot hij vijf minuten had. Omdat we inmiddels bij zet 70 ofzo waren, hadden we alle tijd om bij de overige borden te kijken. Sympathiek was wel dat Ed op zijn erewoord zei dat hij geen zet zou doen tijdens mij bezoek aan het toilet! 

Op die andere borden gebeurde ook van alles. Onze supersub was zich kranig aan het weren tegen de bepaald niet zwakke Gideon van der Bent. Sterker nog, er kwam een toreneindspel met 4 tegen 4 pionnen op de koningsvleugel en een vrije a-pion voor Adriaan extra! Met de precisie waarmee hij in zijn dagelijks werk Boeings op de landingsbaan zet, speelde hij nu ook zet voor zet. Op het juiste moment werd de a-pion ingeruild tegen de g- en direct daarna h-pion van de tegenstander. Niets kon voorkomen dat de vrije h-pion, ondersteund door de eigen toren kon gaan promoveren. Het werd nog even heel spannend omdat er alleen een f- en h-pion overbleven. Maar de vijandelijke koning stond te ver weg van het strijdtoneel. De klus was geklaard en Adriaan mocht de felicitaties in ontvangst nemen. Een magistraal debuut om zo je eerste externe partij voor LSG te kunnen spelen! Niets gestolen, geen geprofiteer van geblunder, gewoon beter spelen dan je tegenstander! Chapeau! Gelukkig voor zijn tegenstander heeft Adriaan nog geen officiële KNSB-rating en kost dit verlies geen karrevrachten ELO. 

Bij Albert van Os kwam er na een paard tegen loper-ruil in de opening een manouvreer middenspel op het bord. Wit (Albert) had een licht plusje ondanks het zwarte loperpaar van Wessel Volders, maar echt concrete kansen ontbraken. Op een gegeven moment verzwakte zwart zijn koningsvleugel wat wit aanknopingspunten gaf. Na enige heftige verwikkelingen over de zwarte diagonaal en ver doorlopende pionnen, kon Albert de zwarte dreigingen elimineren en tot een beslissende aanval overgaan. In de slotstelling was mat over de onderste rij niet meer te voorkomen. Inmiddels stonden we dus een punt voor in plaats van een punt achter.

Frank was ondertussen aardig op weg een meesterwerkje op zijn naam te schrijven tegen de lastige Johan Boots. Hij speelde een prima partij, kwam twee pionnen voor in een goed eindspel, ging vervolgens in onduidelijke stelling remise uit de weg, kreeg weer kansen om met zijn vrije d-pion te gaan promoveren, maar verloor gaandeweg in wederzijdse tijdnood het overzicht. Er resteerde ook hier een K+T+g-pion tegen K+T, nagenoeg het spiegelbeeld van de stelling die ik zelf verder moest gaan spelen. Maar zou Frank de theoretische remise kennen? En Ed?

Mijn tegenstander ging inmiddels weer achter zijn bord en zet doen. Na mijn laatste b5-b6 ging hij tot mijn verbazing niet met de toren naar de eerste rij om schaak van achter te geven en kon ik met mijn koning voor de pion komen. Tegenstander in een diepe denkpauze. Geroezemoes bij Frank. Die had verloren. En mijn tegenstander zag geen fatsoenlijke verdediging meer en ging door zijn vlag. We hadden met 4,5-3,5 gewonnen!

Raoul mocht nog even het toreneindspel uitleggen en kwam met nog een simpelere verdediging die echter alleen opgaat bij b- en g-pionnen. Ik herinnerde mij vooral (en tijdens de partij!) een artikel van Arjen van Benthem in het clubblad: https://lsg-leiden.nl/clubblad/newsflash/lsg_newsflash1.pdf. Nog bedankt Arjen! En zeker ook bedankt voor het invallen Adriaan! Het was een mooie avond! Met inderdaad een held van de avond!